Nieuwsgierig..

Een blond slank meisje liep naar de burcht. Haar blauwe ogen bekeken de burcht en een grijns speelde op haar gezicht. Ze duwde de grote deur open en liep naar binnen. Haar blauwe ogen bespeurden de grote gang. Vele schilderijen hingen daar maar te hangen. Ze keek rond en hoorde iets. Ze grijnsde en liep de grote trap op. Ze keek rond en voor haar stond een knalrode deur. Ze keek ernaar en vond het maar raar. Waarom maar 1 deur? 1 kamer met een knalrode deur? Ze hoorde iets en liep zachtjes naar de deur toe. Ze keek door het sleutelgat maar zag niks. Toen ze uiteindelijk de deur openknalde schoot ze met haar pistool. Ze hoorde een knal en tja..Het licht stuk..

Kishu zat in de burcht opnieuw zijn kaarten te schudden. Hij deed dat altijd om na te denken. Hij zuchtte even. Hij keek naar de grond en zijn kaarten maakte zacht geluid als ze langs elkaar gingen. Hij keek op toen de deur open vloog en het licht uitging. Hij zuchte even en ging gewoon verder. Hij was alleen minder zichtbaar. Hij keek star voor zich en zei niets.

Shana stond daar..Stil in de deuropnening en hoorde wat. "Wie is daar g*dverdomme?!" riep ze uit en had haar pistool klaar gehouden. Ze hield die gericht maar zag niets. Ze haatte dit, waarom schoot ze nou dat stomme licht uit?!

Kishu keek haar aan en zuchte. Hij wierp een kunai met een geel bolletje in de muur. Langzaam vatte het vlam en gaf het heel de kamer licht. "Ik ben hier..." zei hij zacht. Hij keek haar aan. "Doe dat ding maar weg..." zei hij en keek haar aan. "Ik doe je toch niets..." voegde hij er aan toe.

Shana stapte even achteruit en keek de jongen strak aan. Ze hield nog steeds haar piqstool gericht en snoof. "Ik vertrouw niemand zoals jij dus als je 1 stap dichter zet knal ik een kogel door je kop" snauwde ze kwaad.

Kishu keek haar aan en grinnikte. "Een kogel..als ik 1 stap dichter bij zet..." zei hij en keek haar aan. Hij stond op maar bleef op dezelfde afstand staan. "Dus als ik hier blijf staan ben ik veilig." Hij maakte vreemde bewegingen met zijn handen en grijnsde. In een fractie van een seconde was Shana vastgebonden en keek Kishu haar aan. Hij pakte haar pistool en legde veilig op een plank neer. Hij keek haar aan en deed zijn voet ruw op haar buik zetten. "Ik zou mij maar niet onderschatten..." zei hij nijdig. Kishu keek haar aan en grijnsde lichtjes.

Shana schrok en keek hem kwaad aan. Ze snoof en probeerde haar los te krijgen. Ze voelde een pijnlijke steek in haar buik en probeerde weer wat. "Maak me los jij!" snauwde ze kwaad en keek hem razend aan.

Kishu keek haar aan. "Net nog zo stoer nu smeken om genade..." zei hij kil. Hij pakte een kunai en keek haar aan. "Langzaam en pijnlijk. Of snel en pijnloos. Geen van beide..." zei hij. "Ik ga voor deze ring..." zei hij. Hij haalde een mooie ring uit zijn zak. Hij pakte haar hand vast en wilde de ring om doen toen hij iets hoorde en opkeek.

Magnar keek naar de twee. Hij gooide een kunai naar de ring en deze ring ketste weg en zo was Shana buiten gevaar. "Laat haar met rust..." zei hij. "Ze wordt mijn slachtoffer, Kishu..." zei hij en keek hem aan. Hij grijnsde lichtjes vanonder zijn verband om zijn mond en keek naar Shana. "Kishu...ga jij maar je zaakjes als leider regelen, ik neem het van je over..." zei hij en keek hem strak aan.

Kishu snoof richting Magnar. "Wat jij wil.." zei hij kil. "Maar doe het snel..." zei hij en stond op. Hij liep de burcht uit en keek even om. Daarna liep hij weg en verdween in het bos.

Shana keek geschrokken op. Wat was er toch met die ring? Ze snoof en begon hard te trekken tot ze de andere jongen zag. Ze zweeg en keek stil toe. Toen ze opmerktte dat hij even met de andere jongen bezig was probeerde ze snel haar tweede pistool te pakken..

Magnar keek naar Shana en merkte dat ze haar tweede pistool wilde pakken. Zijn blik verstarde en liep naar haar toe. Hij pakte een kunai en ging even met zijn hand over haar lichaam, waarbij hij haar intieme delen vermeed. Ineens had hij een stukje waar het draad wat losser zat. "Mijn neef laat weer eens een steekje vallen.." zei hij en glimlachte. Hij stak de kunai onder het draad en pakte een bepaalde tang uit zijn tas. Hij knipte het draad door. Hij wikkelde het van Shana af en wierp het weg. Hij pakte het geweer van haar dat op de plank lag en bood het aan. Hij glimlachte. "Sorry van mijn neef hij kan nogal vervelend zijn..." zei hij.

Shana snoof en voelde hoe zijn hand over haar gleed. Ze gromde en kroop meteen recht toen ze los was. Ze knikte zacht en stak haar pistool weer weg. "Leuke neef" zei ze droog en snoof. Ze keek even rond en dan stil naar hem. Hij was zeker groter dan haar maar gelukkig deed hij haar niet, nog niet..

Magnar keek haar aan en zuchtte. "Dat hoor ik wel vaker.." zei hij en ging tegen over haar zitten. "Het spijt me van mijn neef. Hij wil maar al te graag iemand vervloeken met die ringen..." zei hij. "Ik wil hem wel helpen maar ik doe meestal niet de ergste vloeken. Ik laat ze hooguit enorm veel verdriet hebben. Ik ga ze niet laten geizelen en vermoord worden. zoals hij wilt.." zei hij en glimlachte. Hij keek naar de grond.

Shana keek hem aan en zweeg. "Bedankt om het te laten weten, maar ik heb geen verdriet nodig" gromde ze opeens. Ze stond op en draaide haar rug naar hem toe. Ze starde snel uit het raam en zweeg. Moest hij het nou over zoiets hebben? Net nu ze vanbinnen pijn leed?

Magnar keek naar Shana en grijnsde. "Sorry maar heb ik gezegd dat ik jou vervloek..." hij keek even weg en merkte dat ze haar rug toekeerde. Hij grinnikte. Hij liep naar haar toe en ging naast haar staan. Hij merkte dat er iets was. "Vertel eens wat er is?" vroeg hij en keek haar aan. Hij voelde iets van bezorgdheid en wachtte af.

Shana keek op en zweeg. "Er is niets" zei ze snel en keek weg. Niemand moest het weten, niemand. Ze snoof even en keek strak voor haar uit. Hij mocht alles doen maar vertellen deed ze toch niet, nooit!

Magnar haalde zijn schouders op en zei er niets op. Hij ging zitten en glimlachte. Hij keek naar het meisje en wachtte wel af wat ze zou doen. Hij had geen zin in ruzie en die zou hij ook niet gaan krijgen ook.

Shana zweeg weer en snoof. Ze had geen zin hier te blijven, waarom zou ze ook? Ze stond op en wilde rustig de deur uitlopen zonder iets te doen of zeggen..

Mordrin stond op en pakte haar arm vast. Hij keek haar even aan. "Zou je dan tenminste niet deze mooie ring aannemen..." zei hij en hield een mooie ring met verschillende diamanten voor haar ogen. "Is erg duur..." zei hij en keek haar aan.

Shana schrok en draaide haar om. Ze bekeek de riong even en snoof. "Waarom zou ik? Ik ga niet trouwen" zei ze droog en keek hem strak aan. Wat was dit toch? Eerst wilde die andere jongen haar een ring omdoen en nu gaf hij haar eentje..

Magnar haalde zijn schouders op. Hij keek naar de ring. "Het is gewoon een ring die ik geef aan iemand moois..." zei hij en grinnikte. Hij keek haar aan en wachtte af.

Shana keek hem droog aan. "Sukkel" zei ze droog en draaide haar om. Hier had ze zo geen zin meer in. Ze liep rustig de deur uit en negeerde hem verder voor het geval hij haar zou volgen..

Mordrin keek ineens geërgerd naar haar. Hij pakte haar arm vast en draaide die op haar rug. "Nog nooit heeft iemand een ring van mij geweigerd..." zei hij en keek haar kil aan. Hij liet haar ineens los en keek weg. "Sorry ik kon me even niet beheersen..." zei hij.

Shana schrok en hield haar nog net in bedwang. "Hou je dan rustig, ik hoef het niet!" riep ze uit en hield haar hand aan de plaats waar ze vaak haar pistool had..