wat rond kijken..

Dakira liep wat rond. Ze wist niet waar ze uit kwam maar dat maakte haar ook niet echt uit. Ineens kwam ze uit bij een klein huisje. Ze liep naar het huisje toe en bleef bij de deur staan. Trodan en Cyclone vlogen op. Ze gingen op het dak zitten en keken scherp in het rond. Ze zouden namelijk waarschuwen als er iemand anders aan kwam. Dakira keek even naar hen maar liep toen het huisje binnen. De houten vloer kraakte lichtjes en aan de ene kant van het huisje stond een bank met een kleed erover heen. Aan de muren hingen velen bogen en pijlen en Dakira bekeek het allemaal rustig. Ondanks dat het zo stoffig was zagen de spullen er nog erg goed uit.

Flower was van het donkere woud naar hier gerend, en ze keek dan ook even in het rond. Ze zag plots de twee kraaien zitten op het dak, en ze voelde nog steeds haar tranen stromen. Ze bleef bij de struiken staan, en ze wist niet meer wat doen. Ze had altijd al alleen geleefd met haar dieren, en nu wist ze zelfs niet meer of ze nog familie had. Dan besloot ze om binnen te gaan in het huisje, en ze keek dan naar de kraaien terwijl ze haar tranen weg veegde.

Trodan en Cyclone zagen een persoon aankomen en wisten niet dat het Flower was. Ze krastte dan ook alletwee waarschuwend. Dakira hoorde het en ze rende naar de deur. Ze opende deze en liep naar buiten. Ineens stond ze recht voor Flower en ze zag dat die haar tranen weg veegde. ''Flower..?'' zei Dakira lichtjes verbaasd. ''huil je?'' vroeg ze toen en ze keek even vaag aan. Ze keek toen omhoog naar Trodan en Cyclone en snoof. ''dit is Flower jullie domme kraaien!'' riep ze droog naar Trodan en Cylone en deze deden hun kop dan ook even scheef. Dakira rolde een keer met haar ogen en zuchtte diep, waarna ze haar blik weer op Flower richtte en even vaagjes glimlachtte.

Flower schrok toen Dakira in de deuropening stond, en ze hoorde dan haar vragen. "Gewoon ik mis mijn ouders." Zei Flower dan tegen haar, en ze keek dan naar de grond. Ze keek dan naar haar kraaien, en ze keek kort naar de struiken. Daar zaten groene ogen hen aan te kijken, waarna ze dan weer in de richting van Dakira keek.

Dakira hoorde haar antwoorde en zuchtte eens diep. ''ow oke dan..'' zei ze even emotieloos. Ze wist niet echt hoe ze anders moest reageren. Ze kon haar wel gaan troosten maar ze wist niet eens of haar ouders nog leefde of niet en straks zei ze verkeerde dingen. ''ik heb dit hutje trouwens gevonden, volgensmij is het verlaten dus ik denk dat ik het als onderdak ga gebruiken. Heb jij eigenlijk een onderdak?'' vroeg Dakira terwijl ze terug het hutje in liep en de deur voor Flower open hield. Ze vertrouwde Flower wel, dat kwam vooral door dat gebeuren met de jongen en die vage ringen die hij had.

Flower keek naar haar, en ze keek dan even in het rond. Ze wist niet echt wat doen, maar ze moest doorzetten voor haar ouders. Daarna hoorde ze haar woorden, en ze keek haar dan aan. "Nee, ik heb nog geen onderdak gevonden." Zei Flower dan tegen haar, en ze keek dan toe als ze de deur open hield voor haar. Ze liep voorzichtig naar binnen, waarna ze dan naar de bogen keek die er hingen.

Dakira liet de deur weer dicht gaan en ging op de stoffe bank zitten. Een hoop stof vloog omhoog en het zat bijna overal op haar. Ze kuchtte dan ook eens droog en keek weer naar Flower. ''oke dan, je mag best hier ook blijven over nachten hoor... als je wil teminste'' zei Dakira rustig tegen haar en ze richtte haar blik ook weer even op de bogen en pijlen die aan de muur hingen.

Flower vond de bogen wel mooi, en ze zag dan de pijlen hangen die bij elke boog hoorde. Ze keek dan naar Dakira, en ze hoorde haar vraag dan even. "Als dat geen last is voor je, maar ook ben ik blij dat ik niet meer in het bos moet slapen aangezien dat gevaarlijk kan zijn met die jongen." Zei ze dan zachtjes tegen haar, en ze bleef gewoon nog staan.

Dakira luisterde naar haar woorden en grinnikte even. Ze stond op en legde een hand op een van haar schouders. ''voor mij ben je geen last, je bent de enige die ik nu echt vertrouw. Dus ik vind het wel leuk als ik dan wat gezelschap heb. Ik heb Cyclone en Trodan dan wel, maar die kunnen nooit echt terug praten..'' zei ze met een zucht en ze deed haar hand weer van Flower haar schouder af. Ze keek weer naar de bogen en zuchtte diep. ''ik hoop niet dat die jongen ons hier vind, ik ben niet bang voor hem. Maar hij is gewoon irritant..'' zei Dakira en ze snoof eens.

Flower keek naar haar, en ze voelde dan haar hand op haar schouder. Ze luisterde aandachtig naar haar woorden, en ze glimlachte heel even kort. "Dan ben ik niet de enige die nu vertrouwen heeft in iemand, aangezien ik vaak in het bos heb geleefd met Devil en Slash. Jij bent ook de enige die ik vertrouw, en daar ben ik heel blij om." Zei Flower dan rustig tegen haar, en ze keek dan naar de bogen. Ze hoorde haar woorden over die jongen, en ze grinnikte even kort. "Hij kan zijn spelletjes maar op iemand anders uitwerken, en anders zal hij wel een klauw van Tremble in zijn rug krijgen." Zei ze dan vriendelijk, maar ook grinnikte ze even bij die gedachten.

Dakira glimlachtte even lichtjes bij haar woorden en ze ging tegen de muur aan staan. Ze keek naar de grond en zuchtte eens diep. ''ik vertrouw mensen normaal niet zo snel, vooral jongens niet. Ik heb een hekel aan hun. En sinds dat mijn ouders dood zijn zoek ik nooit contact me anderen. Ik heb vaak stoer gedrag en af en toe wat bitchy enzo, dat heb jij trouwens nog niet mee gemaakt. Maar dat doe ik alleen zodat ik geen vrienden krijg. Want ik wil het niet weer mee maken om iemand te verliezen. Maar ik vertrouwde jou al vrij snel, dat kwam vooral door dat gebeuren met die jongen.'' zei Dakira. Ze hoorde toen de naam 'Tremble', die naam had ze nog niet eerder gehoord en ze keek dan ook even vaag. ''wie is dat?'' vroeg Dakira daarna dan ook.

Frieda zocht ook een plaats om te overnachten, opeens zag ze een huisje en ze liep er heen. In een flits zag ze dat er al mensen in zaten ,,Bezet.." mompelde ze en ze wouw al bijna omdraaien, maar bleef nog even twijvelend bij de deur staan. Uiteindelijk besloot ze toch maar even te kijken en ze deed langzaam de deur open ,,Hallo..?" zei ze een beetje twijvelachtig.

Dakira keek op toen ze een stem hoorde en die was niet van Flower. Ze deed haar kap op zodat er een schaduw over haar ogen viel. Ze deed haar gewaad daarna ook wat meer om haar heen zodat haar kleren ook niet te zien waren en ze liep naar de deur toe. Ze deed die helemaal open en richtte haar pistool op Frieda. ''wat moet je hier..'' zei de kille stem van Dakira. Dit was een van die momenten dat ze totaal niet aardig meer was. Ze keek dan ook erg strak en kil naar het onbekende meisje ookal was dat niet te zien door de schaduw die over haar ogen was gevallen.

Toen Dakira haar pistool naar haar richtte gooide ze uit reflex een kunai tegen de pistool zodat die uit Dakira's handen zou vallen. ,,Sorry.." mompelde Frieda, een beetje overdondert door haar eigen reflex en ze keek de 2 meisjes onschuldig aan ,,Als jullie willen kan ik weg gaan.." zei ze twijvelend, waarna ze weer naar het meisje met de kap over haar hoofd keek ,,Het spijt me dat ik je bijna aanviel.." mompelde ze nogmaals.

Flower keek naar haar, en ze glimlachte dan rustig. "Tremble is een zwarte panter." Zei ze dan tegen haar, en ze keek dan op als de deur openging. Ze hield haar zweep vast, maar dan zag ze dat meisje dat tegen haar gesproken had. Ze snoof dan ook even kort, maar ze wist goed genoeg dat Tremble dit niet pikte als een onbekende in de buurt van Flower kwam. Deze kwam dan ook tevoorschijn achter Frieda, en hij gromde dan ook luid naar haar. Zijn klauwen waren erg scherp, en hij keek dan naar Flower en Dakira.

Dakira voelde ineens hoe haar pistool uit haar hand geslagen werd. Ze keek even naar haar pistool die op de grond was en pakte Frieda toen bij haar kraag vast en drukte haar tegen een boom aan. ''hoe heb je het lef zoiets bij mij te doen?'' zei Dakira nijdig tegen haar waarna ze haar ruw los liet en naar haar pistool liep en die op pakte. Ze keek toen even naar Flower en merkte toen de zwarte panter. ''dat is dus Tremble..'' mompelde Dakira en ze keek naar het dier vanonder haar kap.

Frieda zuchtte, dit was allemaal niet anders dan ze verwacht had. Ze was neit bang voor dieren, ze was met dieren opgegroeit en zag ze allemaal als famillie. Cira, haar leeuwen welpje, zat op Frieda's hoofd en begon zachtjes te grommen. Frieda legde haar hand op Cira haar kopje ,,Nee Cira.." zei ze streng en ze keek de 2 onbekende meisjes aan. Opeens werd ze door Dakira bij haar kraag gepakt en ruw tegen een boom aan geduwt, waardoor ze wat bloed uitspuugde. Zonder enig emotie te tonen veegde ze het bloed bij haar mondhoeken weg en keek ze Dakira en Flower even kil aan ,,Ik kom hier niet om te vechten.." zei ze emotieloos ,,Dat ik de kunai gooide was een reflex, niet metzin dus.." ze liet zich verveeld tegen de boom zakken tot ze zat. ,,Godver.." mompelde ze, Frieda vocht de laatste tijd veel en had dus best veel wonden op haar rug en armen. Ze keek de 2 onbekende meisjes en de ponter even aan en zuchtte weer.

Flower keek naar Dakira, en ze liet haar gewoon doen. Dan zag ze Tremble staan, maar deze leek nog harder te grommen naar het meisje. Hij deed dan een stap naar voren, en hij ging dan naast Dakira staan. Zijn blik ging even naar haar, en hij sprong dan op haar zodat ze viel. Vervolgens gaf hij Dakira een lik, en dat was een teken dat ze welkom was bij hun familie. Flower moest erom lachen toen hij dat deed, en ze keek dan naar Dakira haar reactie.

Dakira keek nog steeds scherp naar Frieda en luisterde naar haar woorden. Ze antwoorde er alleen niet op. Ze merkte toen dat ze een beetje bloed van Frieda op haar gewaad had en dat veegde ze dan ook walgend weg. ''hou je bloed de volgende keer bij je..'' zei Dakira kil tegen haar en ze zag vanuit haar ooghoeken hoe Tramble naast haar kwam staan. Ze keek naar het dier en zag hoe hij plots op haar sprong. Ze deed haar armen voor haar gezicht omdat ze een aanval had verwacht maar ineens kreeg ze likjes. Ze deed haar armen dan ook voor haar gezicht weg en keek verbaasd richting de panter. Ze grinnikte toen even. ''ik weet niet waar ik dit aan te danken heb maar het zal wel ergens goed voor zijn..'' zei Dakira op een emotieloze toon en ze ging voorzichtig recht zitten. Ze deed haar kap weer wat meer over haar hoofd omdat hij wat naar achteren was gegaan door dat Tremble op haar was gesprong. Ze keek daarna weer even kil naar het onbekende meisje en aaide Tremble over zijn kop.

Frieda keek naar de 2 onbekende meisjes ,,Frieda.." stelde ze zichzelf voor ,,Al zouden jullie mijn naam eigenlijk niet eens willen weten.." zei Frieda grinnikend en ze stond op, ze keek even glimlachend naar de panter, tegen dieren was ze normaal, tegen mensen was ze meestal kil, ze keek weer naar de 2 onbekende meisjes, ze was best nieuwsgierig, al wist ze zeker dat de meisjes hun naam niet gingen vertellen.. Ze zuchtte even ,,Als jullie het gewoon vrienden lijk vragen ga ik trouwens ook wel weg.." zei ze even verveeld en ze haalde haar schouders op.

Flower keek naar Dakira en Tremble, en ze grinnikte dan ook even kort. Deze keek vrolijk naar Dakira, maar woedend naar het meisje. Dan genoot hij van de aai op zijn kop, en hij spinde dan ook vrolijk. Tremble deed helaas niet vriendelijk tegen het meisje, en hij sprong dan van Dakira af. Zo ging hij dreigend naar het meisje toe, en hij gromde dan ook dreigend. Daarna haalde hij zijn poot uit naar haar, aangezien hij zijn klauwen had uitsteken. Hij dreigde haar aan te vallen, en dan keek hij weer vrolijk naar Dakira.

(Ik wil niet slecht doen ofzo maar het is vriendelijk en niet vrienden lijk.)

Frieda keek even verveeld naar de panter die haar bijna aanviel ,,Je doet maar.." mompelde ze even emotieloos en ze rolde met haar ogen ,,Het boeit me toch niets.." ze zuchtte even en dacht diep na. Veel vrienden had ze niet alleen Kishu en een paar dieren.. En niemand zou haar toch missen, ookal zou ze gedood worden. Ze zuchtte even en keek toen weer naar de panter, haar ogen waren nogsteeds zonder emotie en kil.

Dakira stond op toen Tremble van haar af ging en ze keek met een vals grijnsje naar het meisje. ''het lijkt me duidelijk wat voor een antwoord ik zal gaan geven, Frieda..'' zei Dakira met nadruk op haar naam. Ze keek toen naar Tremble en grinnikte. Ze ging tegen de muur van het hutje staan en keek droog toe. Ze keek even vanuit haar ooghoeken naar Flower en toen weer naar Frieda. Frieda had zich voor gesteld, maar Dakira ging zichzelf dus mooi niet zomaar voor stellen.

Flower keek naar hen, en ze geeuwde dan ook een beetje. Ze richt haar blik op Tremble, maar ze was niet van plan om hem tegen te houden. Daarna hoorde ze het meisje haar naam, maar ze keerde haar de rug toe om naar binnen te gaan. Ze keek dan glimlachend naar Dakira, en ze keek naar haar kraaien. Tremble ging dan naar Dakira toe, en hij ging op beide poten voor haar neus staan. Hij had zijn klauwen ingetrokken, en zijn poten op haar schouders gelegd. Dan gaf hij haar weer een lik in het gezicht, en hij spinde dan als een jonge kat.

Frieda zuchtte verveeld ,,Ik had het niet erg gevonden als je me had vermoord hoor.." mompelde ze bijna onhoorbaar. Ze besloot maar dat ze beter kon gaan, niemand vertrouwde haar toch.. Ze zuchtte diep, draaide zich om en liep weg ,,Doei.." zei ze nog even droog, voor de in de schaduw verdween.

[Topic uit]