Frieda liep verveeld over het kerkhof. Normaal was het leuk om andere gebieden dna het bos te verkennen, maar hier was het saai.. Alleen maar stoffige oude stenen... Cira, haar leeuwen welp, huppelde vrolijk achter haar aan. Frieda keek even om zich heen toen we een geluidje hoorde en pakte haar katana in haar hand. Het bleek een muis te zijn.. Met een zucht stopte ze haar katana terug in de holster en ze ging verveeld op 1 van de grafstenen zitten.