Huilen om niets of niemand

Een hond en een meisje rende door het bos. Het meisje was leek gewond, de hond mankeerde niks. Ze ging snel achter een boom zitten en keek naar de hond. Waarom? "Kijk of er iemand aan komt," zei Yane tegen Davin, die kort gromde. Even was het stil nadat er weer een grom volgde. De hond liep weer naar Yane toe, die inelkaar gedoken zat te huilen. Toen ze geritsel hoorde, stopte ze met huilen. Ze trok haar Samurai zwaard, stond op en liep naar een open plek midden in tussen de bomen. Ze ging wankel in het midden staan, met haar zwaard verdedigend voor zich. De zon scheen fel in dit gedeelte, je kon de wonden en de wallen onder Yane's ogen goed zien. Ze was in de val gelopen en nu stond ze doelloos in het midden van een woud dat oneindig leek. Davin begon te grommen, ze wist meteen dat er iemand aan kwam. Maar wie?

Een nieuwsgierige wasbeer scharrelde wat rond en stopte hier en daar om wat aan struiken te snuffelen. In zijn bek had hij een halfopgegeten vis. Hij bleef abrupt stilstaan toen hij wat hoorde en stak zijn snuit in de lucht. Hij schrok zich wild toen er plotseling een hond uit de bosjes tevoorschijn kwam. Met zijn lange ringstaart hoog opgericht vluchtte de wasbeer, die Liu-Cho heette, geschrokken terug naar zijn baas. Midas kwam net in het zicht en liet met een emotieloze uitdrukking toe dat Liu-Cho zich in paniek aan zijn been vastklampte en zo omhoog naar zijn schouder klom. Hij nam de grote lolly uit zijn mond en bleef als versteend staan, zijn hand rustend op de kop van de wasbeer. Wanneer Liu-Cho zich zo gedroeg was er vast iets vreemds. Midas wist direct dat hij gelijk had toen hij verderop een meisje zag staan die verdedigend een zwaard voor zich hield. Naast haar stond een grommende hond. Midas stopte de lolly weer terug in zijn mond en liep kalm door. Vlak voor het meisje kwam hij tot stilstand om haar in zijn gebruikelijke gebogen houding op zijn dooie gemak te bestuderen. Het was alsof hij ernstige rugklachten had, zo krom dat hij altijd liep. Liu-Cho stootte een angstig geluidje uit en hield zijn blik strak gericht op de hond, die voor hem een grotere bedreiging vormde.

Het was een jongen, met op een schouder een wasbeer. Waarschijnlijk was hij nogal verslaafd aan snoep, want hij had een lolly in zijn mond. Niet iets wat je elke dag tegen kwam. Yane's gezicht stond emotieloos en haar ogen waren leeg. Even leek het alsof ze in trance was, maar toen de jongen vlakbij was schoot vuur in haar ogen. Het maakte haar niet uit wie hij was, twee keer haalde ze uit naar de jongen. Als hij niet uit keek waren ze raak en samurai zwaarden konden behoorlijk pijn doen. Davin begon waarschuwend te grauwen, hij stond op het punt om de jongen en de wasbeer aan te vallen. Opeens voelde Yane een steek in haar schouder waardoor ze even haar ogen dicht deed, maar toen ze haar ogen open deed keek ze weer zwijgend naar de jongen.

Frieda sprong uit het niets uit een boom, ze was al een tijdje bij het meisje in de buurt, alsof ze over haar waakte.. Frieda zuchtte even, ze was altijd zo snel en geruisloos dat bijna niemand der aan konden horen komen, zelfs de dieren met het beste gehoor niet. Ze gaapte even en keek even vaag naar de lolly die de jongen in zijn mond had, ze had nognooit zoiets gezien en keek daarom ook heel raar, waarna ze haar blik afwendde naar Yane en haar met een glimlach aankeek, terwijl haar ogen haar gewoon emotieloos aanstaarden..

Midas sprong behendig een paar passen achteruit toen het meisje naar hem uithaalde. Bij de tweede slag haalde de punt van haar zwaard net een stuk van zijn witte shirt open. Liu-Cho krijste paniekerig en klampte zich vast aan Midas' hals. Midas haalde kalm de lolly uit zijn mond en streek even met een onverschillige uitdrukking op zijn gezicht langs de kleine scheur in zijn shirt. Hij staarde zwijgend terug naar het meisje. Er was niets van verbazing of afkeur in zijn donkere ogen te zien. Midas' blik ging naar een ander meisje dat uit het niets leek te verschijnen. Zelfs Liu-Cho had haar niet eens opgemerkt. Maar aan het gedrag van de wasbeer kon Midas opmaken dat beide meisjes niet aan zijn kant stonden. Liu-Cho kon het natuurlijk ook mis hebben, maar de kans daarvoor was klein.

De jongen leek niet verbaasd of boos om de scheur in zijn t-shirt, maar keek Yane juist emotieloos aan. Yane's gezicht vertrok lichtjes van woedde. Ze was het zat om gevolgt te worden. Vooral door een snoepverslaafde met een wasbeer. In zag vanuit haar ooghoeken een meisje staan. Waren er nog meer? Was ze misschien omsingelt? Davin begon feller te grommen, ditkeer naar de wasbeer die nogal paniekerig leek door het zwaard. Een paar keer haalde Yane uit naar de jongen. Waarom verdedigde hij zich nauwlijks en rende hij niet weg of viel hij aan? Of was hij daar te lui voor? Nog een keer haalde ze uit naar de jongen, daarna bleef ze doodstil staan.

Midas' donkere ogen gingen even naar de hond, die dreigend naar hem gromde. Hij wilde zijn blik weer op het meisje richten maar moest zich vliegensvlug achterover op zijn handen laten vallen om niet door het zwaard geraakt te worden. Hij stond nu in een soort handstand, maar met zijn rug naar de grond en zijn beide voeten en handen nog op de grond. Midas kwam langzaam weer overeind en veegde het vuil van zijn kleding. 'Ik voel geen belangstelling om je te bevechten,' zei hij zacht terwijl hij het meisje weer met een lege blik aanstaarde. Liu-Cho kraste venijnig met zijn klauw langs de hals van zijn baasje, alsof hij wilde zeggen dat dit meisje een gevaar voor hen beide vormde en ze zo snel mogelijk uitgeschakelt moest worden. Maar Midas bleef kalm staan en wendde zijn blik niet af.

Yane wist dat het geen nut meer had om de jongen weg te jagen, maar ze stopte haar samurai zwaard niet in haar schede. "Dat zeggen ze allemaal," mompelde ze met haar schorre stem. Ze wreef even met haar andere over haar schouder, die nogal zeer deed. Er vlak onder zat een wond, waar ze tegen aan kwam met haar hand. Ze kneep kort haar ogen dicht en keek weer naar de jongen. Yane hield haar zwaard vlak voor het gezicht van de jongen. "Dat zeggen ze allemaal," vervolgde ze minachtend. "Ik ken mensen die zijn vermoord door onschuldige wandelaars en dat toen ze zich maar even om draaiden. Ik trap niet in jouw spelletjes. Ik heb het gedaan omdat hij er zelf om vroeg." Dat laatste was waarschijnlijk onduidelijk als hij er niks mee te maken had. Uitleg: Yane had eerder op de dag een man vermoord die haar eten afpakte, omdat hij dacht dat ze het gestolen had. De man was een belangrijk hoofd van een dorp, dus vielen een groep mensen die er vlakbij waren haar meteen aan. Daarom was ze gewond. Waarschijnlijk was de jongen van die groep en wou hij haar doden.

Midas verroerde geen spier toen het meisje haar zwaard vlak voor zijn gezicht hield. De scherpe punt was enkel een paar centimeter van zijn neus verwijderd. Kalm luisterde hij naar haar woorden terwijl hij sabbelde op een stuk van zijn lolly. 'Ik heb geen idee waar je het over hebt,' antwoordde Midas kalm. Liu-Cho maakte een waarschuwend geluid, dat eruit kwam als een zielig piepje. Hij wilde hier overduidelijk zo snel mogelijk weg. Midas maakte echter geen aanstalten. 'Ik ben een onschuldige burger die in zijn drukke leven de rust opzoekt en een boswandeling maakt,' voegde hij er met een klein glimlachje aan toe. Het was de eerste keer dat hij een glimlach liet zien en zo emotie toonde aan het meisje.

Frieda stond er gewoon verveeld bij. Met haar ene oog bestudeerde ze de jongen en met haar andere oog het meisje. Haar leeuwen welpje, Cira, hing gewoon verveeld over haar schouder. Frieda zuchtte even luid, het meisje leek het niet erg te vertrouwen en de jongen leek een beetje emotieloos.. MAar Frieda kon het ze niet kwalijk nemen, ook zij vertrouwde niemand en was meestal emotieloos. Verveeld pakte ze een appel uit haar zak en nam er een hap van.

Yane snoof geirriteerd. Dus hij wist er niks van? Misschien loog hij. Of niet? "Als ik ooit merk dat je hebt gelogen krijg je er spijt van," zei ze nadrukkelijk. "En wie is zij." Ze wees met haar samurai naar het meisje, zonder haar blik van de jongen af te houden. Davin was een poosje opgehouden met grommen om naar het gesprek tussen de twee te luisteren. Yane keek even naar hem en zag in zijn blik dat hij heel graag de wasbeer wou aanvallen. "Straks," mompelde ze zacht tegen de hond en ze keek weer naar de jongen.

,,Frieda.." antwoordde Frieda zelf maar en ze nam nog een hap van haar appel ,,Ik heb niks met hem te maken.." zei ze wijzend op de jongen.
Cira was zacht gaan grommen toen het meisje haar samurai zwaard naar Frieda richtte. Zonder zichzelf te bezeren duwde Frieda het samurai zwaard voorzichtig bij haar hoofd weg.
Verveeld nam ze de laatste hap van haar appel en smeet ze haar klokhuis weg.

Midas keek met een vage blik van het ene meisje naar de ander en zuchtte onhoorbaar. Langzaam wees hij op het meisje dat Frieda scheen te heten en keek het andere meisje met het zwaard kalm aan. 'En ik heb niks met haar te maken,' zei hij op zijn beurt. Hij liet zijn arm weer langzaam zakken en deed een poging om de hele lolly in zijn mond te stoppen. Liu-Cho jammerde zachtjes en stopte zijn snuit bezorgd in Midas' shirt. Zijn zwarte kraaloogjes hielden de hond angstig in de gaten. Midas trok zich niks van zijn dier aan. 'Ik ben Midas,' stelde hij zich zacht voor. 'En ik hou van snoep,' voegde hij er vaagjes aan toe, alsof dat nog niet duidelijk was. Hij bleef kalm in dezelfde gebogen houding staan en hield de twee scherp in het oog.

,,Midas.." herhaalde Frieda zijn naam. Na de 2e zin keek Frieda hem vaag aan ,,Wat is.. Snoep...?" vroeg ze verbaasd en ze keek Midas nieuwsgierig aan. Maar na een tijdje kwam haar oude emotieloze blik terug. Verveeld ging haar 1e oog weer richting het meisje terwijl ze met haar andere oog nogsteeds naar Midas keek.

Midas staarde Frieda een lange tijd ongelovig aan. Hoe kon iemand nu niet weten wat snoep was? Hij richtte langzaam zijn arm weer op en liet de lolly in zijn hand aan haar zien. 'Dit,' zei hij simpelweg. 'En dit...' Uit zijn broekzak haalde hij een plastic tas tevoorschijn en haalde er een aantal chocoladerepen uit. 'En dit ook,' eindigde hij terwijl hij een handjevol toffees liet zien. Hij stopte kalm weer de lolly terug in zijn mond en bleef Frieda aankijken. Nu moest ze wel weten wat snoep was. Liu-Cho stopte nu zijn kop helemaal in Midas' shirt, alsof hij zich diep voor zijn baas schaamde.

,,Is het te eten..?" vroeg Frieda vaag toen Midas haar allerlij verpakkingen liet zien, nogsteeds keek ze met 1 oog naar Midas en met de andere naar het meisje. Cira was eindelijk gestopt met grommen en liet zich van Frieda's schouder zakken om naar Liu-Cho te kijken.

'Absoluut,' antwoordde Midas zacht op Frieda's vraag. Hij stopte de plastic zak met de chocoladerepen en de toffees weer terug in zijn broekzakken voordat ze kon vragen om er iets van te proeven. Hij deelde alleen snoep aan mensen uit die hij vertrouwde, en Frieda vertrouwen kon hij nog niet. Midas' ogen gingen langzaam weer naar het meisje met het zwaard. Waarom ze zo heethoofdig was begreep hij niet, maar daar zou hij snel genoeg achterkomen.

Frieda intresseerde zich niet echt in snoep.. Ze at zelf alleen appels, besjes en droogbrood, soms stal ze wel eens iets dat 'çhips' heette uit de winkels, maar verder niet. Ze zuchtte even en leunde verveeld tegen een boom terwijl ze nog een appel pakte en er verveeld van begon te eten.
Cira liep weer verveeld naar Frieda en ging tegen haar voet aan liggen.

Yane keek geirriteerd naar Frieda, die haar zwaard wegduwde. Even had ze de neiging om Frieda's hand af te hakken, maar gelukkig kon ze zich inhouden. De jongen stelde zich ook voor, zoals ze al verwachtte was het een snoepliefhebber. Yane moest niks van snoep hebben en eten, het was ongezond. Ze keek even van de een naar de ander. Het had geen zin om er nog langer te blijven. Yane draaide zich om en liep tussen de bomen door. Davin gromde even naar de wasbeer, maar volgde snel zijn baasje. Het meisje had vast niks met de moord te maken, maar dat maakte haar niet uit. Loog de jongen of wist hij echt niks van de moord? Yane stopte haar zwaard in haar schede en liep verder.

Frieda keek Yane na, ze wouw haar vragen waar ze heen ging, maar dat was niet zo'n goed idee. Frieda zuchtte even, keek naar Midas en toen naar Cira, die ongeduldig aan Frieda's schoen begon te krabben. Frieda tilde Cira op en zette het kleine leeuwen welpje op haar hoofd.

Midas zag dat het meisje met het zwaard zich omdraaide en zonder nog iets te zeggen wegliep. Hij klemde de hand waarmee hij zijn lolly vasthield steviger om het stokje. Zijn andere hand stopte hij in zijn broekzak. Kalm en zwijgend besloot hij het meisje te volgen. Hij wist niet wie ze was of wat haar doel was, en hij dwong zichzelf om daar op de een of andere manier achter te komen. Wellicht kon ze iets te maken hebben met 'the Ring'. Als Midas haar zomaar liet gaan kon hij zo belangrijke informatie missen. Hij liep Frieda met een emotieloze blik voorbij. Liu-Cho keek over Midas' schouder met een angstige blik naar Frieda, alsof hij wilde zeggen dat ze zijn baasje moest overhalen het meisje niet te volgen.

Frieda zag Midas er ook achteraan lopen en zuchtte. Ze zag Liu-Cho's blik en zonder het zelf te merken greep ze Midas zijn arm. Pas toen ze in het gezicht van Midas keek had ze door dat ze zijn arm vast had en ze liet dan ook meteen los. ,,Ik denk dat ze liever alleen wil zijn.." zei Frieda terwijl ze Midas emotiloos aankeek.

Midas draaide langzaam zijn gezicht naar Frieda toe toen hij merkte dat ze plotseling zijn arm beetgreep. Hij haalde kalm de lolly uit zijn mond. 'Ik wil ook liever alleen mijn werk doen. Dus wat doe je hier nog?' vroeg hij op een rustige, emotieloze toon. Vervolgens draaide Midas zich weer om en met zijn handen in zijn broekzakken liep hij kalm het zwaarddragende meisje achterna.

Yane slofte tussen de bomen door. Na een poosje hoorde ze voetstappen. Op het zelfde moment begon Davin te grommen. Was een van hun haar gevolgd? Ze draaide zich om en zag de schim van de jongen lopen. Waarom volgde hij haar? "Ik heb niet gevraagd of je me wou volgen," zei ze zachtjes in zichzelf. Haar gezicht stond geirriteerd. Ze was het gewend dat ze werd achtervolgd, maar dat was anders. Aan de jongen te zien leek het alsof ze iets wist wat hij wist, wat wel onmogelijk kon zijn. Hoe moest ze iets weten dat hij niet wist? Zo slim was ze ook niet.

Frieda was ook achter Midas aangelopen. ,,Laat haar toch met rust.." bromde ze geïrriteerd ,,Als ze alleen wil zijn, wil ze alleen zijn.." ze ging naast Midas staan en keek hem kil aan. Cira zat weer op Frieda haar schouder en gaapte. Frieda zelf ging met haar armen over elkaar staan en keek kil naar Midas.