Looking for a new home..

Dakira was het donkere gebied in gegaan. Het interesseerde haar niet wat er allemaal was. En angst had ze dan ook totaal niet. Hoog in de lucht vlogen twee kraaien die af en toe eens krastte. Het waren haar kraaien, Cyclone en Trodan. Dakira keek dan ook even omhoog en glimlachtte lichtjes. Ze zuchtte daarna eens diep en ze zag verderop ineens iets. Het was iets groots en ze liep dan ook sneller. Na een tijdje kwam ze voor de burcht en ze keek er naar. Cyclone en Trodan landde op haar beide schouders en krastte eens. ''hmm het ziet er verlaten uit, misschien een nieuw onderdak voor ons. Maar voordat we dat doen neem ik maar een kijkje, voor de zekerheid..'' zei Dakira droog en ze liep dan ook naar de ingang van de burcht waarna ze de burcht binnen ging.

Kishu was in de burcht aanwezig en schilde rustig een appeltje. Hij sneed er steeds een stukje af en at het op. Hij merkte ineens de aanwezigheid van iemand. Zijn ogen keken even door de ruimte waar hij zat. Nee hij was alleen. Hij legde de appel neer en stopte de kunai, die hij schoongemaakt had, weer in zijn tas. Hij deed de ring onder zijn gewaad en deed de capouchon op. Hij liep door en leek zo net een oude man. Hij hield vaker mensen voor de gek en wist vaak ze te passeren zonder ze iets deden of wisten van zijn jonge leeftijd. Hij pakte een wandelstok en liep wat gebogen weg. Hij grijnsde lichtjes vanonder zijn gewaad.

Dakira liep nog steeds in de burcht rond. Ze keek een paar kamers in. Als ze dat allemaal zo zag dan zag het er veilig uit. Ineens krastte Cyclone wat harder dan normaal en Dakira keek op. Ze hoorde voetstappen en zag iemand met een gewaad en een capouchon om. Ook had hij een wandelstok bij zich. Dakira zag hem voor een oude man aan en ze snoof dan ook eens hard. Ze rolde vervolgens eens met haar ogen en ze liep langs de man. Ze begroette dan ook niet, dat deed ze nooit uit zichzelf. Ze liep dan richting een andere deur en ze keek even om naar de man. Ze keek daarna weer naar de deur en opende die waarna ze de kamer in liep. Het was een erg grote kamer, en toch stond er niet veel in. Alleen een tafeltje met wat stoelen en een grote kast waar wat boeken in stonden. Dakira liep naar de kast toe en ze pakte een boek waarna ze er wat in begon te lezen.

Kishu merkte dat ze het niet door had en grijnsde lichtjes. Hij merkte dat ze niet meer in zicht was en deed zijn capouchon af en sprong uit het raam op het dak. Hij moest oppassen voor de kraaien aangezien de een aardig goed zintuigen hadden. Hij kroop dichter naar het raam van de kamer waar ze zat. Hij keek naar binnen. Zijn vaardigheden in het bespieden van mensen kwamen altijd van pas. Het enige nadeel waren haar kraaien. Deze zorgde voor een minder groot voordeel voor hem.

Dit keer krastte Trodan eens en Cyclone vloog op. Cylone was diegene die Trodan meestal leidde en Cyclone vloog dan ook als eerste richting het raam. Het raam stond open en dus vloog Cyclone naar buiten. Het dier zag dan ook de jongen zitten en pikte dan ook gelijk hard tegen zijn hoofd. De kraai accepteerde het niet dat hij zijn baasje aan het bespioneren was. Dakira keek even naar Trodan die nog op haar schouder zat en ze keek toen richting het raam. ''wat is er met Cyclone..?'' vroeg ze zacht. Deels aan zichzelf, deels aan Trodan.

Kishu merkte ineens dat de kraai opvloog en een paar tikken tegen zijn hoofd kreeg. "Stom beest..." mompelde hij onhoorbaar. Hij sprong omhoog en wierp een kunai richting de kraai. Hij stond nu op het dak. Als Dakira nu naar boven zou kijken zou ze hem niet zien. Hij grijnsde lichtjes. Die kraai zal er van langs krijgen. Hij keek strak naar de kraai en hoorde de vraag. "Damn..." zei hij zacht. Die kunai had ze gezien kunnen hebben.

Cyclone krastte een keer naar Kishu en pikte weer in zijn richting. Onder tussen liep Dakira naar het raam toe met Trodan op haar schouder. Ze zag dan Cyclone in de lucht vliegen en merkte de kunai die richting Cyclone ging. Ze gooide dan ook ineens erg snel een van haar shuriken knives naar de kunai en die raakte elkaar. Zo werd Cyclone niet geraakt. Ze gromde dan ook lichtjes. Die kunai kwam niet zomaar ergens vandaan. Ze sprong dan lenig via het raam het dak op en ze zag een jongen staan. Haar blik werd nijdig en ze snoof. ''jij hebt wel lef.. mijn kraai aanvallen.. ach hoe kan het ook anders, weer zo'n domme jongen..'' zei Dakira kil en ze gooide dan drie shuriken knives ineens snel richting de jongen.

Kishu grijnsde. "Hij viel mij ook aan..." zei hij kil. Zijn ogen stonden emotieloos en leken leeg. Hij keek strak naar de shuriken die op hem af ging. Hij grijnsde. Hij greep twee kunai's en kaatste de mesjes zo af dat ze om zijn kunai bleven. Hij grijnsde. "Goeie worp..." zei hij. Hij pakte de mesjes vast. "Maar niet goed genoeg!'' zei hij en wierp ze terug. Hij grijnsde lichtjes. Terwijl zij bezig zou zijn met de mesjes die op haar afvlogen sprong hij richting de richel van de dak aan de andere kant en schoot het gebouw weer in.

Dakira luisterde naar wat hij zei en snoof. ''hij deed het om mij te beschermen..'' mompelde ze onhoorbaar en ze keek toen scherp toen de mesjes terug op haar af kwamen. Ze zag hem onder tussen weg glippen. ''volg hem!'' riep ze naar Trodan en de kraai vloog achter de jongen aan. Ze liet hem nu echt niet zomaar gaan. Ondertussen had Dakira haar Katana vast gepakt en ze ketste de mesjes af. Ze stopte haar katana daarna weer weg en keek richting Cyclone. De kraai ging op haar schouder zitten en ze sprong het gebouw weer binnen. Trodan vloog nog steeds achter de jongen aan en deze pikte dan ook weer naar de schouders en hoofd van de jongen.

Kishu merkte dat de kraai hem volgde. Hij schoot een kamer in en deed de deur dicht. De kraai wist net niet binnen te glippen. Hij merkte dat hij vast zat. Hij grijnsde toen hij een koffer zat. Hij sprong er in en begon met zijn kunai geruisloos wat te zaggen. Hij luisterde wat er gebeurde en was nog niet zichtbaar.

Trodan pikte tegen de deur maar het was eigenlijk zinloos, want de deur ging op die manier niet open. Dakira kwam de hal ingelopen met Cyclone op haar schouder. Ze zag Trodan bij de deur en ze snelde er naar toe. Ze legde een hand op haar riem waar haar mesjes aan vast zaten en ze opende de deur. Ze liep de kamer binnen en keek in het rond. ''controleer elke donkere hoek..'' zei Dakira tegen de twee kraaien en deze vlogen dan ook langs alle hoeken maar vonden niks. Dakira keek in het rond. Je kon zowiezo niet uit deze kamer ontsnappen en ze ging dan ook tegen de deur staan. Ze pakte haar mesjes vast en gooide richting alles een paar mesjes. Dus ook richting de koffer. En de mesjes boorde zich dan ook in de koffer. Dakira keek daarna weer scherp en oplettend rond.

De koffer werd doorboord maar voor dat dat gebeurde hoorde je een doffe bonk op de tweede verdieping. Hij had zich een weg door de bodem geboord. Er zat een rond gat in de koffer en de vloer. Hij keek naar boven. "Dom wicht..." zei hij zacht en liep naar de gang op de lagere verdieping. "Als ik vlucht dan kom ik ook weg..." zei hij zacht en kil. "I can run and I can hide..." zei hij spotttend.

Dakira keek even verbaasd toen er ineens een gat in de grond verscheen. Trodan vloog erop af en wou door het gat gaan om de jongen achterna te gaan maar Dakira stak haar hand op en Cyclone vloog op Trodan af en hield hem tegen. ''laat hem maar, hij wil gewoon aandacht, zo zijn al die jongens.. hij is het niet waard..'' zei ze kil en ze deed de deur open en ze liep naar buiten. Trodan kwam op haar schouder zitten en deed zijn kopje even scheef. Dakira deed haar capouchon op en ze liep naar de kamer waar ze eerder was. Ze liep naar het raam toe en sprong omhoog het dak op. Ze ging op het dak zitten en staarde voor zich uit. ''het is lang geleden dat het gebeurd is.. maar ik zal jongens nooit accepteren..'' zei ze emotieloos en zacht. Cyclone krastte eens en tikte met zijn snavel zacht tegen een been van Dakira. Dakira keek naar hem en aaide hem over zijn kopje. ''ik weet het.. jullie zijn ook jongens, maar jullie zijn dieren, jullie zijn broers. Jullie zie ik als famillie. Dat is anders'' zei ze emotieloos en ze stond weer op. Ze staarde strak voor zich uit en ze voelde hoe het zachtjes begon te regenen. Niet dat het wat uit maakte, ze bleef dan ook gewoon op het dak staan en Cyclone en Trodan bleven trouw bij haar op de schouders zitten.

Kishu stond ineens achter haar. Hij pakte een stok kaarten. "Laten we een spel spelen..." zei hij kil. "Neem een kaart en zeg welke. Als hij in deze stok zit win je en laat ik je met rust. Zit hij er wel in dan krijg je deze mooie ring. Het was een zilvere ring. Hij keek haar strak aan. "De kans is groot dat je wint..." zei hij en keek haar aan. "Doe je mee of niet.." zei hij.

Dakira keek met een ruk om en ze snoof. Trodan en Cyclone vlogen op en bleef in de lucht hangen. Dakira stapte naar hem toe en duwde hem opzij. ''beter blijf je uit m'n buurt want ik heb een hekel aan jongens'' zei ze kil tegen hem en ze liep toen naar de rand van het dak toe en sprong van het dak af. Ze landde rustig op de grond en ze liep de bossen in naast de burcht. Cyclone vloog wat in de lucht en Trodan was weer op de schouder van Dakira gaan zitten. Dakira deed haar capouchon weer op zodat er een schaduw over haar ogen viel. Ze keek strak voor zich uit en ze hoopte dat die jongen haar niet ging volgen. Ze was niet bang voor hem, dat totaal niet. Maar hij begon haar wat te irriteren en daar had ze een hekel aan.

Kishu grijnsde en zei niets. Hij rende het bos in en even later stond hij plots voor haar. "Ik vroeg je alleen een spelletje te spelen..." zei hij. "En bovendien ben ik ook niet al te gek op meisjes..." zei hij en keek haar aan. "Dus wees niet bang dat ik je versier..." zei hij en grijnsde. Hij wachtte even. "Maar was het dan teveel gevraagd om 1 kaart te kiezen..." zei hij en grijnsde. "Je kon er zelfs een mooie dure ring mee winnen..." zei hij er achteraan en grijnsde lichtjes.

Dakira stond meteen stil toen Kishu ineens voor haar verscheen en ze duwde hem weer aan de kant. ''donder gewoon op met je stomme spel en ring..'' zei Dakira geirriteerd tegen hem ze liep dan ook gewoon weer verder. Trodan keek dan ook eens om naar de jongen en het leek bijna of de kraai hem uitlachtte. Cyclone en Trodan waren dan wel dieren, maar zij wisten heel goed hoe Dakira in elkaar zat. En Trodan vond het dan ook we leuk hoe Dakira de jongens steeds afwees om een of ander spelletje te doen.

Kishu merkte dat ze door liep en grijnsde. Hij draaide om. Hij glimlachte en keek voor zich. "Wat jij wil...dan niet he...." zei hij. Misschien werkte omgekeerde psychologie wel op haar. Hij grijndse en keek daarna voor zich.

Dakira werd ineens omgedraaid en ze keek de jongen strak aan. ''blijf van me af..'' snauwde ze naar hem en ze hoorde toen zijn woorden. Haar blik was nog steeds strak maar ze was wel wat opgelucht. ''mooi dat je het snapt..'' zei ze kil tegen hem en ze deed een stap naar achteren. Trodan was even opgevlogen en de twee kraaien vlogen door de lucht heen. Dakira keek even tussen de bomen door naar hen.

Kishu haalde zijn schouder op. Dan werkte dat ook niet. Hij zuchtte even. En sprong de boom in. Langzaam sprong hij per tak naar voren. Hij kwam verder van haar af. Hij zou nog een manier vinden om haar vervloekt te krijgen. Maar hoe wist hij nog niet.

Dakira zag dat hij zijn schouders ophaalde en ze draaide zich dan ook gewoon weer om. Ze merkte dan ook dat hij op een tak sprong en zij zelf liep gewoon weer verder. Niet veel later sprong ze omhoog een boom in en ging ze op een hoge tak zitten. Trodan en Cyclone kwamen bij haar zitten en krastte alletwee eens. Dakira grinnikte even zachtjes en ze richtte haar blik naar de lucht. Ze hoopte dat ze die jongen nu echt kwijt was. Maar ze verwachtte eerlijk gezegt dat hij hier nog wel ergens was.