Volle maan....

Kishu keek naar Frieda. "Het is gewoon vreemd..." zei hij. "Ik hoor meisjes te vervloeken en ik lig hier met jou..." zei hij. "Ik ben gewoon een slechte leider..." zei hij en zuchtte even. Hij keek naar zijn handen en daarna naar Frieda. Hij stond op en draaide zich om. Hij keek naar de grond. "Het spijt me...." zei hij. "Ik denk dat ik maar ga..." zei hij zacht en zette een paar stappen in haar richting. Toch wilde hij niet gaan.

Frieda sprong op ,,Maar.. Ik ben een goede vriendin van je.." zei ze een beetje verward ,,Mij hoef je niet te vervloeken.. En als je me neit vervloekt betekent het dus ook niet dat je een slechte leider bent.." Cira nam een aanloop en sprong weer op Frieda's hoofd. Frieda keek naar Kishu's rug en had bijna het gevoel dat als hij weg zou gaan, hij niet meer terug zou komen ,,A..Als je gaat.." begon ze ,,Dan kom je me toch wel weer eens opzoeken..?" het klonk bijna smekent.

Kishu hoorde haar woorden en keek naar de grond. "Ik beloof je terug te komen..." zei hij. Hij pakte een kunai en sneed in zijn hand. Hij maakte met zijn bloed een kruis op een boom. "Hier op deze plek..." zei hij en keek haar niet aan. Hij deed vlug verband om zijn hand en keek niet om. Langzaam kwamen er tranen. Ineens zette hij het op een lopen. Als iedereen in de groep verliefd zou worden dan hadden ze dadelijk niemand meer om te vervloeken. Hij moest het goede voorbeeld geven. Al had hij het idee dat het slecht was om dat te doen.

Een kleine traan rolde over Frieda's wang, ze keek naar het kruis op de boom en liep er op af. Ze legde haar hand er op en keek naar de plek waar Loshu net heen was verdwenen ,,Ik zal hier elke dag komen.." mompelde ze als bevestiging voor zichzelf en ze veegde haar traan weg. Zelf rende ze ook weg en ze verdween in de schaduw.

[ Out of Topic ]