Luisteren naar wat de sterren te zeggen hebben

Het was nacht. Er was geen wind en de lucht was onbewolkt. Yane liep rustig door het bos met naast haar Davin. Nog even en die slaapkop viel letterlijk om van de slaap. Yane stond stil en keek naar de bomen om zich heen. Misschien kon ze vannacht wel in een boom slapen, dan werd ze ook minder aangevallen door roofdieren en rovers. Alleen dan moest Davin wel op de grond slapen, want honden konden niet in bomen. "Ik slaap in de boom, maak je maar geen zorgen om mij en ga gewoon lekker slapen," zei ze tegen Davin die meteen onder de dichtbezijnde boom ging liggen. Yane glimlachte kort en klom een boom in. Ze koos een stevige tak waar ze uitzicht had op de sterrenhemel. Ze ging met haar rug tegen de boom en haar benen stevig om een paar takken geklemd zitten. Zo, nu kon ze er niet uit vallen. Yane keek naar de lucht, die bezaaid was met kleine sterretjes. Na een poosje hoorde ze stemmen. Eerst dacht ze dat het de wind was, maar toen besefde ze dat het windstil was. Yane probeerde te luisteren. Ze kon er niks van verstaan en negeerde de stemmen maar. Misschien was het haar verbeelding. Na een poosje begon ook Yane moe te worden en uiteindelijk viel ze in slaap, zonder van de tak af te vallen.

Het waren Kodan en Radarr die ze gehoord had. Ze waren verderop gaan zitten met een kampvuurtje. Radarr lag te slapen maar Kodan had ook wat gehoord. Heel zachtjes had hij stemmen gehoord. Hij zuchtte dan ook eens diep en stond op. Hij keek vanachter een boom naar de plek en zag Yane toen staan die vervolgens omhoog sprong de boom in. Kodan glimlachtte lichtjes. Hij vond het wel leuk om haar weer eens te zien en hij zou dan ook naar haar toe gaan. Hij liep weer terug naar het vuurtje en keek naar Radarr. Radarr keek op en hield zijn kop even schuin. ''ik ga heel even weg, let jij even op de skimmer en de andere spullen?'' vroeg Kodan aan Radarr en deze knikte. Kodan liep toen zachtjes naar de boom toe waar Yane in was gesprongen. Hij wou Davin namelijk niet wakker maken. Hij klom toen de boom in en moeizaam kwam hij op de tak van Yane. Hij zuchtte eens diep. ''nu weet ik hoe het is om een boom in te klimmen..'' zei hij zuchtend en hij keek toen naar Yane. ''hey..'' zei hij maar tot zijn verbazing lag ze te slapen. Kodan grinnikte even en ging snel naar beneden. Even later was hij weer bij Yane, hij had een deken gepakte en hij legde die nu over haar heen. Hij ging toen op een tak zitten onder de tak van haar en keek wat tussen de bladeren door naar de lucht. Hij zou wel even wachten tot Yane weer wakker was.

Davin opende zijn ogen toen hij een onbekend geluid hoorde. Hij jankte kort en zacht toen hij Kodan voorbij zag lopen. Dat betekende dat Radarr vlakbij was. Davin liep de kant op waar Kodan vandaan kwam en kwam bij een kampvuur uit. Hij zag Radarr zitten en keek met een scheve kop naar hem, alsof hij wou weten waarom hun er waren.

Yane lag te slapen. Droomloos, dat gebeurde wel vaker. Ze werd wakker toen ze een tak hoorde kraken. Ze opende haar ogen en zag dat ze een deken over haar heen had. Wie had dat gedaan? Yane luisterde en hoorde een ademhaling. Dus diegene was vlakbij. Ze boog zich voorover om onder zich te kijken en zag Kodan zitten. Yane glimlachte kort. "Hoi en dankjewel," zei ze, want wie had anders een deken over haar gelegd? Ze ging weer normaal zitten en keek naar de hemel. Yane luisterde opnieuw en hoorde geen gegrom. Dat betekende dat Davin wakker was of bij Radarr was.

Kodan staarde wat voor zich uit en hoorde ineens een stem. Hij keek omhoog en merkte dan ook meteen dat het Yane was. Hij glimlachtte lichtjes en ging naast haar op de tak zitten waar zij op zat. ''lekker geslapen bomen prinses?'' vroeg Kodan plagend aan haar en hij glimlachtte even. ''en geen dank hoor, ik dacht dat je misschien wel iets warms kon gebruiken'' zei hij daarna rustig tegen haar en hij keek ook weer even naar de lucht.

Radarr keek fel grommend op toen hij iets hoorde maar rook vervolgens al snel een bekende geur. Hij stopte dan ook gelijk met grommen en stond op. Hij was nog lichtjes wel wat schuw tegen Davin omdat de vorige ontmoeting tussen hun nou ook niet erg goed was gegaan. Toch zou Radarr Davin niet zo snel iets doen omdat hij bestwel vrienden wou worden met hem.

Davin ging liggen, om opnieuw te gaan slapen. Yane merkt dat Kodan naast haar ging zitten. "Valt wel mee, voordat jij me wakker maakte," zei ze tegen hem. Ze gaapte, zo lang had ze niet geslapen. "En, hoe gaat het er mee?" vroeg Yane. Ze had Kodan niet erg lang gezien. Yane voelde dat haar ogen weer dicht wouden, maar eigenwijs hield ze ze open. Het was stil, ze hoorde Davin niet meer. Yane keek weer geconcentreerd naar de lucht. Recht voor haar was een beer afgetekend. Het leek net alsof hij op het punt stond om aan te vallen. Haar blik ging naar boven, vlak onder de plek waar er bladeren waren en ze vond al snel een nieuw figuur. Ditkeer een zwaard, zonder eigenaar. Hij leek erg op haar samurai zwaard, maar dan met een ander handvat. Yane gaapte opnieuw en keek even naar Kodan.

Kodan hoorde haar antwoord en grinnikte. ''met mij gaat het wel z'n gangentje, volgensmij lijk ik hier wel ongeluk te brengen voor mezelf, maarja, voor de rest gaat het wel goed..'' antwoorde hij en hij glimlachtte even vaagjes. ''en hoe gaat het met jou dan? Nog iets beleefd ofzo?'' vroeg hij rustig aan haar. Hij deed voor kort zijn ogen dicht en opende ze vervolgens daarna weer. Hij keek toen even naar de deken die hij aan Yane had gegeven. Hij moest wel toegeven aan zichzelf dat hij Yane een beetje leuk begon te vinden. Toch verzweeg hij dat maar. Want sommige dingen die hij zei kreeg hij verkeerd antwoord op, en meestal dan ook wel met goeie redens. Hij wilde die fout dan ook niet steeds blijven maken.

Yane gaapte. "Je brengt pas ongeluk als je een zwart schaap bent," grapte Yane en ze grijnsde kort. "Met mij gaat het ook goed. Ben onlangs naar de stad geweest en.. verder niks bijzonders." Bijna wou ze zeggen dat ze een man had vermoord, maar ze bedacht zich dat Kodan haar dan misschien zou haten. Ze waren goede vrienden en ze wou haar band met hem niet verpesten. Yane ondekte een fel sterretje aan de hemel die in het midden stond van een figuur van een vis. Een beetje een rare plek voor een fel sterretje. "De nachthemel is vannacht echt mooi," zei Yane. Ze begon over een ander onderwerp te praten, omdat ze liever niet over de man wou denken. "Zie je dat felle sterretje daar?" Ze wees even naar de ster die ze al eerder had gezien. "Als je goed kijkt zit die midden in een figuur van een vis. Een ongewone plek voor zo'n sterretje." Yane klonk geamuseerd, ze vond sterren erg intressant.

Kodan lachtte even om haar reactie over het ongeluk brengen. ''meeeh..'' zei hij droog als een schaap. Hij luisterde toen wat ze verder nog verteld en knikte even. ''ok dan, ik ben nog niet echt de stad in geweest. Dat komt ook eigenlijk omdat ik niet weet waar het is, maarja..'' zei hij droog en hij grinnikte even. Hij hoorde toen haar woorden over een fel sterretje en hij keek ook naar de hemel. Hij zag het felle sterretje en ontdekte toen ook na een tijdje de vorm van de vis. ''nou ik weet niet of het ongewoon is, maar het ziet er wel mooi uit'' zei hij toen wat rustiger en hij bleef er rustig naar kijken. Radarr was onder tussen ookal weer in slaap gevallen. En koud had hij het iniedergeval niet met het kampvuurtje erbij.

Yane grinnikte toen hij een schaap nadeed. "Dertien kilometer rechtdoor, eerste afslag rest," zei ze zo droog mogelijk, al grijnsde ze er wel bij. Yane gaapte voor de zoveelste keer. "Ja, zeg dat wel." Ze begon de hemel weer af te speuren naar rare figuren. Opnieuw kwam ze uit bij de beer. "Die recht voor ons lijkt op een beer met een heel wazig sterrertje als oog," zei Yane en haar ogen vielen even dicht, maar ze wist ze daarna open te houden. "En die daarzo lijkt op een vogel," zei ze en ze wees naar een figuur schuin tegenover zich. "Mijn opa heeft me veel geleerd over sterren. Wist je dat de zon al miljarden jaren oud is? En ze is al die tijd al blijven branden." Yane gaapte opnieuw, maar ze had nog steeds geen zin om te slapen.

Kodan luisterde naar wat ze allemaal vertelde en keek naar de hemel. Toch merkte hij steeds wel dat ze gaapte of dat ze haar ogen even dicht deed. Al leek het meer alsof haar ogen dicht vielen. ''en wist jij al dat het bedtijd voor jou is?'' vroeg hij aan haar en hij grinnikte even. Hij keek haar met een plagende glimlach aan. Vervolgens keek hij weer gewoon naar de hemel en hij glimlachtte lichtjes. Hij bekeek de figuren nog eens die ze had aangewezen en zuchtte eens diep.

Yane trok een zielig gezicht toen Kodan zei dat het bedtijd voor haar was. Hij had wel gelijk, ze was moe geworden van dat denken en kijken. Maar ze kon het wel volhouden, althans dat dacht ze zelf. "Jij hebt me wakker gemaakt," zei ze met een jammerige toon. "En het is veel te gezellig hier." Ze glimlachte even. De hemel was zo mooi, je kon er gewoon uren naar kijken. Uiteindelijk trok ze de deken verder over zich heen en ze leunde lichtjes tegen Kodan aan. "Trusten, zwart schaap," mompelde ze en ze deed haar ogen dicht.

Davin deed zijn ogen open, net op het moment dat Yane haar ogen dicht deed. Hij was wakker geworden van wat geluid en zag een schaduw, daar midden in het struikgewas. Davin was erg waakzaam, dus dacht hij dat het een struikrover was. Hij rende om het vuur heen, de bossen in. Jammergenoeg voor hem zag hij had een vos weg rende. Stomme vos. Davin liep weer naar het vuur, maar ditkeer keek hij niet waar hij liep en brandde hij zich aan het vuur. Hij piepte zachtjes en ging een eindje van het vuur vandaan liggen. Arme Davin..

Kodan lachtte even en aaide een keer over haar hoofd heen. ''ach arme jij..'' zei hij en hij grinnikte even. Kodan zag toen hoe ze de deken wat meer over haar heen trok en lichtjes tegen hem aan leunde. Hij glimlachtte even en sloeg voorzichtig een arm om haar heen voor het geval dat. Ze kon altijd naar beneden vallen. Hij keek toen weer naar de hemel en glimlachtte lichtjes.

Radarr schrok wakker door het gepiep en tilde zijn kop direct op. Hij keek in het rond en merkte dat het van Davin vandaan was gekomen. Radarr stond op en liep voorzichtig naar Davin toe. Radarr hield zijn kop even scheef alsof hij vroeg wat er was. Hij ging dan ook zitten en wachtte af op een reactie.

Dawg liep verveeld door de struiken. Hij hield van nachtelijke wandelingetjes, maar deze duurde wel erg lang. Dawg bleef stil staan. Tussen de struiken door zag je duidelijk een kampvuur. Hij liep om het kapvuur heen en kwam bij een plek uit waar een paar bomen stonden. Vaag kon hij wat stemmen horen. Zo te horen was het een stelletje. Leuk. "Trusten, zwart schaap." Dawg's gezicht vertrok. Zo werd hij vroeger ook genoemd. Handig klom Dawg de boom in en belandde op het uiteinde van de tak waar het stelletje zat. "Awwhh wat een lief stelletje," zei hij sarcastisch. "Hebben jullie niet gehoord dat het gevaarlijk is om s'nachts in het bos rond te hangen?" Hij grijnsde even en zijn blik ging naar het slapende meisje. Dawg was een rover, dief, moordenaar en kidnapper. Hij kon waarschijnlijk veel geld opbrengen voor het meisje. Japanners zie je niet elke dag.

Kodan keek op toen hij plots een stem hoorde. Hij keek de jongen kil aan en snoof. ''en wie moet jij nou weer voorstellen?'' vroeg Kodan droog. HIj zag de blik van de jongen naar Yane en hij keek wat scherper naar de jongen. Hij vertrouwde hem nu al niet, en de jongen hoefte maar een verkeerde beweging te maken en Kodan zou aanvallen.

Yane opende haar ogen toen ze de stem hoordde. Het was afkomstig van de jongen die aan het einde van de tak zat/stond en op een of andere manier hebberig naar haar keek. "Ik heb twee dingen te zeggen," zei ze toen Kodan uitgepraat was. "Één: Wij zijn geen stelletje. Twee: Bemoei je toch met je eigen zaken." Eigenlijk had de jongen wel gelijk. Want, anders was hij hier niet. Yane merkt dat Kodan zijn arm om haar heen had geslagen en ze werd warm van binnen. Was hij...? Yane concentreerde zich weer op de jongen. Aan zijn uiterlijk zag hij er uit als iemand die graag mensen irriteerde.

Dawg's blik ging naar de jongen. ''en wie moet jij nou weer voorstellen?'' Dawg snoof. Nog nooit was iemand zo brutaal geweest tegen hem. Hij negeerde het meisje, die kon praten wat ze wou, maar Dawg deed gewoon wat hij zelf wou. "Mijn naam is Kevin Dawgins, maar iedereen noemt me Dawg. Dat komt vast door het feit dat ik zoals een zwerfhond leef: Levend van stelen en wat ik verder tegen kom," zei hij met een grijns. Opnieuw ging zijn blik naar het meisje, ditkeer keek hij nieuwschierig. "En wie mag deze mooie dame wezen?" zei hij flirterig. Het maakte hem niet uit of de jongen het leuk vond of niet. Dawg vond het wel leuk. Hij zette een stap naar voren en te tak wiebelde. Dawg grinnikte erom, hij viel nooit van de takken en als hij viel deed hij zich nooit zeer.

Kodan luisterde even naar de woorden van Yane die ze tegen de onbekende jongen zei en hij keek dan ook voor even naar haar. Hij keek toen weer naar de jongen en hoorde hoe hij zich voorstelde. Het interesseerde Kodan niet hoe hij werd genoemt. Hij had het liefste nog dat die jongen op zou rotten. Maar dat hoefde hij niet te verwachten van hem, want zoals het nu leek. Leek de jongen nog wel even te willen blijven. Vooral toen hij de woorden van de jongen hoorde tegen Yune. Kodan moest zich inhouden om die Dawg niet van de tak te duwen. Hij keek dan ook weer even naar Yune en wachtte op haar reactie. Hij wou de jongen wel duwen maar dat was misschien weer te opvallend. HIj wou nu nog niet echt laten merken dat hij verliefd op haar was. Want misschien voelde zij wel niet eens hetzelfde voor hem.

Yane keek Dawg geirriteerd aan toen hij haar een Mooie dame noemde. Toch voelde ze zich weer warm van binnen worden, misschien kwam dat door de manier waardoor hij praatte. "Dat gaat je niet aan," zei ze geirriteerd. "En het is erg fijn voor je dat jezelf een zwerfhond noemt." Dat laatste zei ze sarcastisch. Het viel haar op dat Kodan niet reageerde, kwam dat door wat de jongen zei? Dawg liet Yane denken aan iemand die doet alsof hij verliefd op je is en dan je vermoord. Maar misschien was hij ook zo iemand, want zo leek het er wel op. Ondertussen bij het vuur liet Davin zijn poot zien. Je kon duidelijk zien dat het wat aangebrand was, doordat de huid rood was en een beetje afstak tegen het lichtbruin.

Dawg zag vanuit zijn ooghoeken hoe de jongen keek. Hij grinnikte zacht. "Maar waarom niet? Zo'n mooie dame heeft vast net zo'n mooie naam zoals ze er uit ziet," zei hij onschuldig n erg flirterig. Hij zette een stap naar voren en keek het meisje diep in haar ogen, alsof hij probeerde duidelijk te maken dat hij iets voor haar voelde. Maar dat was natuurlijk niet zo, hij had mooiere dames ontmoet en stuk voor stuk had hij ze verkocht. Vanuit zijn ooghoeken lette hij op de reactie van de jongen. Waarschijnlijk vond hij het niet leuk, misschien was het toch een stelletje. Het meisje leek op zijn eerste reactie even met een mond vol tanden te staan, ze dacht vast dat hij het echt meende.

Nu voelde Kodan zich echt kwaad woorden. Hij trapte plots tegen de benen van de jongen aan zodat die naar beneden zou vallen. Kodan zijn blik was geirriteerd en kwaad. Hij moest met zijn flirterige rot gedrag bij Yune uit de buurt blijven.

Radarr keek naar de poot van Davin en liep naar de skimmer. Even later kwam hij terug bij Davin met een kommetje in zijn bek. Er zat water in, koud water. Radarr liet het koude en waarschijnlijk voor Davin afkoelende water over de poot van Davin gaan.

Dawg schrok toen hij van de tak werd getrapt. Net op tijd kon hij de tak nog vasthouden zodat hij niet viel. Hij ging weer op de tak zitten en keek geirriteerd naar de jongen, die even geirriteerd terug staarde. Opeens grijnsde Dawg. "Dus meneer is jaloers?" zei hij spottend en zijn ogen stonden verbaasd en geirriteerd. "Kan ik begrijpen. Ze is erg mooi." Dat laatste zei hij met zijn blik op Yane gericht. Daarna keek hij weer naar de jongen en hij haalde zijn pistool uit zijn houder. Hij richtte hem kalmpjes op het meisje, inplaats van op de jongen zoals die waarschijnlijk verwacht had. "Ik heb ook een trucje." Als hij maar één verkeerde bewiging maakte, haalde hij de trekker om. En dat was Dawg ook écht van plan. Zijn greep om de pistool was sterk, dus het zou moeilijk voor de jongen zijn om de pistool uit zijn hand te trekken.

Yane voelde zich langzaam rood worden toen Dawg haar diep in haar ogen keek. Voordat ze kon reageren merkte ze dat hij weggetrapt werd door Kodan. "Mooie schop," zei ze tegen hem, maar ze moest niet te vroeg juigen. Dawg klom al de tak weer op. Yane keek kort naar Kodan toen Dawg vroeg of hij jaloers was. Was hij verliefd? Op haar? Ze werd een beetje rood erdoor, maar dat maakte haar niet uit. Diep van binnen voelde ze wel iets voor Kodan, maar dat had nooit de kans gekregen om naar buiten te komen. Yane werd bleek toen ze het pistool op haar gericht zag. Wat moest hij van haar? Was hij wat ze al eerder dacht? Het was al de tweede keer dat een pistool op haar gericht was. Yane drukte zichzelf tegen de boomstam aan en voelde de koker van haar zwaard, die ze normaal nooit voelde. Opnieuw keek ze kort naar Kodan, om te zien wat zijn reactie was.

Kodan keek hem kwaad aan en zag toen het pistool. Kodan ging voor Yane zitten. ''waag het om haar neer te schieten, en ik zorg ervoor dat dat het laatste is wat je in leven hebt gezien.'' zei Kodan kwaad tegen hem. Hij greep dan ook naar zijn zwaarden die in de koker op zijn rug zaten. Meestal als eerste keuze nam hij altijd zijn energy twin blades. Dat waren zijn vertrouwde wapens. Deze begonnen dan ook blauw te gloeien toen Kodan een hendeltje aan het zwaard over haalde. Hij zou het echt niet laten gebeuren dat Yane neer geschoten werd. Dan liet hij dat nog liever bij zichzelf gebeuren. Maar zeker niet bij Yane.

Voordat de jongen voor het meisje ging zitten, schoot Dawg geluidloos een kogel af naar de schouder van het meisje. Onmogelijk voor de jongen om tegen te houden. Waarschijnlijk merkte de jongen er niks van, want hij begon toen pas te praten over dat hij haar niet mocht neerschieten. Dawg grijnsde. "Pech gehad." Dawg deed zijn pistool weer in zijn houder. Hij zette een paar stappen naar achteren, zette zich af en sprong op de tak boven zich. De tak waar de jongen en het meisje op zaten wiebelde nogal. Dawg sprong van tak naar tak totdat hij uiteindelijk bij de tak onder het meisje was. Hij trok het meisje bij haar arm van de tak en hield haar stevig vast. Hij sprong via een paar takken op de grond en rende naar zijn motor, die een eind verderop stond. Dawg had een voorsprong, de jongen kon hem moeilijk inhalen.

Davin gromde dankbaar tegen Radarr. Misschien viel die hond toch wel mee. Terug naar de boom. Yane begon zachtjes te jammeren toen ze de kogel in haar schouder voelde. Net te laat zat Kodan voor haar. Ze klemde zich aan hem vast en de tranen stroomde over haar wangen. Yane huilde altijd stilletjes, daar kon ze zelf ook niks aan doen. Over Kodan's schouder kon ze de jongen weg zien springen en ze klemde zich steviger aan hem vast. Toch voelde ze hoe een hand haar zo weg trok. Haar beide handen lieten los en ze begon te gillen uit angst en van de pijn. Ze probeerde de hand weg te trekken maar hij zat te strak om haar hand. Ze probeerde een tak van een boom te grijpen en het lukte. "Laat me los!" jammerde ze tegen de jongen.