Luisteren naar wat de sterren te zeggen hebben

Dawg voelde dat het meisje hevig tegenwerkte. Hij draaide zich om en zag dat ze een tak van een boom vast hield. "Laat me los!" Dawg rolde met zijn ogen. "Echt niet. Jij gaat mooi geld voor me opleveren op de markt. Meisjes zoals jij zijn erg geliefd," zei hij met een grijns. "Of als je nu niet luistert kan ik je ook nog vermoorden, als je dat prettiger vind." Dat laatste zei hij met een nogal dreigende toon. Zijn blik gleed naar de schouder van het meisje. Hij hield het meisje nog steviger vast, maakte haar hand van de tak los en maakte aanstalten om verder te lopen.

Kodan merkte toen dat het Dawg was gelukt om Yane wel te raken en zijn ogen werden groot. Hij keek toen achter zich toen Yane werd weg getrokken en Kodan sprong naar beneden. Hij landde niet erg prettig en voelde een schok door zijn benen gaan. Toch probeerde hij dat te negeren en hij merkte dat Yane tegen werkte. Kodan grijnsde lichtjes en hij rende hun richting op. Ondertussen bij Radarr; Radarr keek Davin kwispelend aan maar de hond hoorde iets en keek op. Deze rende dan ook de kant op waar Kodan was verdwenen en zag iemand staan met Yane vast. Radarr was dan wel een hond, maar hij was niet zo dom om niet te zien dat Yane het niet erg fijn vond bij de jongen. Hij blaftte dan ook eens waarschuwend naar Davin dat zijn baasje in gevaar was. Vervolgens begon Radarr hevig te grommen en sprong hij naar Dawg toe en beet hij deze hard in zijn arm. Radarr zette zich dan ook goed vast in de arm van Dawg en zou zeker niet los laten. Kodan was onder tussen bij hun aangekomen en hij keek strak naar Dawg en Yane. ''laat haar gaan!'' riep Kodan kwaad naar Dawg en hij liep op Dawg af terwijl hij een van zijn energy twin blades op hem had gericht.

Dawg keerde zich om toen hij gegrom hoordde. Een hond stond te grommen naar hem. Waarschijnlijk de hond van de jongen of het meisje. Dawg's gezicht vertrok toen de jongen in zijn arm beet. Hij probeerde de hond af te schudden, maar waarschijnlijk was de hond niet van plan om los te laten. Dawg's knieën rilden onder het gewicht van de hond maar hij was niet van plan om op te geven. Het meisje hield hij nog steeds vast. Dawg keek geirriteerd in het gezicht van de jongen die aan kwam lopen. ''laat haar gaan!' Hij liet het meisje los en duwde haar hard tegen een van de bomen aan. Zijn plan om het meisje te verkopen op de markt was mislukt. Zijn knieën begaven het en ze zakten inelkaar. Hij concentreerde zich op de hond, die zijn tanden in zijn arm had geboord. Dawg wurgde met beide handen de hond, waardoor hij wel los moest laten.

Yane keek blij naar Kodan die er aan kwam lopen. Maar haar gezicht stond strak van de pijn toen ze met haar zere schouder tegen de boom werd geduwd. Ze zakte inelkaar en kreeg erdoor een paar krassen over haar gezicht. Yane kneep haar ogen dicht en beet op haar lippen om het niet uit te schreeuwen. Davin was Radarr gevolgd en ging bezorgd bij Yane zitten. Hij gromde instinctief naar hun alledrie, maar hij likte Yane zorgzaam over haar gezicht. Hij wist niet wat er gebeurd was, maar niemand mocht in haar buurt komen. Davin keek naar de jongen die werd aangevallen door Radarr. Yane mompelde wat onverstaanbaars en het voelde net alsof ze op elk moment een black-out kon krijgen. Haar hand aaide over Davin's poot, het enige wat ze kon berijken zonder zichzelf zeer te doen.

Radarr begon te piepen toen de jongen hem probeerde te wurgen. Nu was Kodan het echt zat. Hij stormde op Dawg af nadat hij Yane had los gelaten. Hij balde zijn vuisten en sloeg met zijn ene vuist tegen het hoofd van Dawg. Met de andere sloeg hij richting de slaap van Dawg. Radarr had los gelaten en probeerde zich uit de greep van Dawg weg te trappen. De hond maakte dan ook wilde bewegingen. Kodan zijn blik was erg nijdig. Kodan kon dan ook woede aanvallen krijgen als hij echt kwaad werd. En dat kon elk moment gebeuren.

Dawg keek boos naar de jongen die hem sloeg. Hij hield zijn woede in en liet de spartelende hond los. Hij stond op en zette een paar stappen achteruit. Zijn gezicht stond op onweer, maar toch praatte hij rustig. "Je hoort nog van me," zei hij tegen de jongen. Hij keek even naar het meisje, pakte een rookbom en smeet die op de grond. Een dichte rook vulde de ruimte tussen de bomen waardoor je niks kon zien of horen. Dawg rende snel weg, naar zijn motor die vlakbij stond. Toen de rook weg was, hoorde je duidelijk in de verte het geluid van een motor. Ooit zou hij opnieuw proberen om het meisje te ontvoeren en zou hij wraak nemen op de jongen.

[Dawg is het topic uit]

Kodan keek hem scherp na en snoof. ''tot dan..'' zei hij droog en hij keek even naar Radarr die hijgend ging liggen. Ondanks dat de hond bijna gewurgd was zag hij er alleen vermoeid uit. Kodan aaide hem even over zijn kop. ''goed gedaan buddy..'' zei hij rustig tegen de hond en hij snelde toen naar Yane toe. Hij keek naar haar schouder en slikte. ''dat moet behandeld worden.., volgensmij heb ik nog wel wat in de kabine van Radarr liggen. aan verband enzo..'' zei hij tegen haar en hij keek even omzich heen.

Voordat Kodan dichtbij kon komen begon Davin te grommen. Hij was niet van plan om iemand bij zijn baasje te laten, zelfs al was het een vriend. Yane opende haar ogen en knikte toen Kodan uitgepraat was. Davin's gegrom zwelde aan en hij zette een paar stappen naar voren om duidelijk te maken dat Kodan niet dichterbij mocht komen. "Dav, hou nou toch eens op. Er is niks ergs met me, het valt allemaal wel mee," mompelde Yane. Ze kneep haar ogen even dicht toen ze haar arm wou bewegen. Davin keek om en gromde kort tegen haar, wat betekende dat hij zich niet gek liet maken. Daarna begon hij weer te grauwen naar Kodan. Yane zuchtte. Het liefst wou ze op staan en Kodan omhelzen voor wat hij gedaan had, maar met die schouder en die hond van haar lukte het natuurlijk niet.

Radarr merkte hoe Davin op zijn baasje reageerde en de hond sprong voor Kodan. Radarr gromde fel naar Davin om duidelijk te maken dat zijn baasje Yane niets zou doen en alleen maar wou helpen. Kodan bleef staan en keek naar Yane. Hij wou haar helpen maar met Davin in zo'n staat lukte dat niet echt. Hij moest dus maar afwachten tot dat Davin aan de kant zou gaan en hem bij Yane liet.

Yane keek boos naar Davin die nog steeds zat te grommen en ze zag Radar voor zijn baasje springen. "Hou toch eens op, jij maf beest!" zei ze boos tegen Davin. Davin merkte dat hij in de minderheid was. Hij stond op en liep naar een boom een paar meter van Yane vandaan en ging daar liggen. Nog steeds waren zijn ogen op Yane gericht. "Neem het hem niet kwalijk, hij is alleen maar bezorgd om me," zei Yane tegen Kodan. Ze probeerde wat rechter te zitten zonder zichzelf pijn te doen en het lukte ook nog. Waarom moest ze worden neergeschoten? Niet dat ze dat bij Kodan wou, maar waarom had die jongen nou op dat moment een pistool?

Radarr stopte toen Davin een stukje van hun weg ging. Kodan keek even naar de hond en haalde zijn schouders op. ''het geeft niet, ik begrijp het wel..'' zei hij rustig en hij keek weer even naar de schouder van Yane. ''wacht even, ik ben zo terug.'' zei hij en hij verdween tussen de bosjes. Radarr bleef rustig zitten en keek met een scheve kop naar Yane. Kodan liep naar zijn skimmer toe en haalde wat spullen uit de kabine van Radarr weg. Hij kwam even later weer terug bij Yane en Radarr en hij ging bij Yane op zijn knieén zitten. ''oke die kogel moet er dus wel uit anders gaat het ontsteken..'' zei Kodan met een zucht en hij haalde een pinset tevoorschijn. Hij bracht die na de wond toe en keek even naar Yane. ''Dit kan pijn doen.. '' zei hij alvast. En hij pakte met de pinset vervolgens de kogel voorzichtig beet. Daarna trok hij het er ineens snel uit. Het kon beter snel dan langzaam gaan. Vervolgens pakte hij wat water en liet dat voorzichtig over de wond heen gaan om het schoon te maken. Daarna pakte hij wat verband en deed dat over de wond heen. Na een tijdje was hij klaar en ging hij gewoon naast haar zitten tegen de boom aan. Hij keek naar de lucht en sloot toen voor kort zijn ogen. Hij had de kogel nog in zijn hand en hij haalde eens diep adem.

Yane glimlachte kort toen hij weg liep. Haar blik ging naar Radarr, die haar met een scheven kop aan keek. "Het gaat wel hoor," zei ze en ze keek voor zich. Ze sloot haar ogen en merkte dat Kodan er weer was. Yane werd bleek toen Kodan zei dat het pijn kon doen. Ze beet op haar lip en toen hij de kogel eruit trok stroomde de tranen over haar wangen. Yane keek de andere kant op toen hij de wond schoonmaakte en verbond. Ze was het niet gewend om te huilen, vooral niet in het gezelschap van iemand anders. Yane hoorde dat Kodan diep adem haalde, waarschijnlijk vond hij het moeilijk. Ze draaide haar hoofd weer naar hem toe en glimlachte kort. "Bedankt. Bedankt voor alles. Ik weet niet wat ik zonder je had gemoeten," zei ze met een rillende stem. Daarna keek ze weer vooruit. Davin kwam naast haar liggen, met zijn hoofd op haar schoot. Yane kon de neiging niet weerstaan en ze zoende Kodan zachtjes op zijn lippen.

Kodan keek even naar de kogel in zijn hand. De kogel zat onder het bloed en hij liet het van zijn hand af rollen. De kogel viel in het gras en Kodan hoorde de woorden van Yane. Hij keek haar aan en glimlachtte even lichtjes. ''ik bescherm goede vrienden altijd, zelfs met mijn leven als het moet'' antwoorde hij rustig en hij keek weer even naar de lucht. Ineens zag hij het gezicht van Yane voor zich en voor dat hij het echt door had voelde hij haar lippen op de zijne. Zijn ogen werden even groot en zijn hart leek een vreugde sprongentje te maken. Hij voelde wat voor Yane. Voelde zij soms nu ook wat voor hem? Stilletjes hoopte hij dat natuurlijk wel en hij zoende haar dan ook voorzichtig terug. Radarr keek met een droge blik toe naar zijn baasje en Yane en besloot maar om even weg te gaan. Radarr liep terug naar het vuurtje dat inmiddels gedoofd was. De hond zuchtte eens diep en ging maar bij de skimmer liggen.

Yane bloosde toen Kodan haar terug zoende. Ze ging weer normaal zitten en ze keek naar beneden, maar vergat dat Davin op haar schoot lag. Twee grote, bruine en vragende ogen staarden haar aan, alsof ze wouden vragen wat er met haar aan de hand was. Yane aaide Davin over zijn hoofd. Hij gromde even en keek naar de twee. Zijn ogen stelden de vraag: 'Is er wat met jullie aan de hand, ofzo?'. Maar opnieuw kreeg hij een hand over zijn hoofd heen. Yane merkte dat Radarr weg was, maar ze zei daar maar niks over. Ze keek naar de lucht, die duidelijk lichter was dan zostraks. Ging de tijd dan zo snel? Ze moest voor zonsopgang weer weg gaan, want dan zou ze weer gaan reizen. Eigenlijk had ze daar geen zin in, ze wou liever bij Kodan blijven. Ze had hem tot nu alleen nog maar in het donker gezien, overdag nooit.

Kodan zag dat ze bloosde en hij glimlachtte even. Hij keek weer naar de lucht en zag dat die al weer wat lichter begon te worden. ''wat gaat de tijd snel..'' zei Kodan met een zucht. Hij keek weer even naar haar en keek vervolgens even naar Davin. ''je gaat zo toch niet weer weg he?'' vroeg hij aan haar en hij grinnikte even. Hij hoopte niet dat ze weg zou gaan. Maarja hij kon haar moeilijk gaan verplichten om hier te blijven, dat zou hij nooit doen. Want hij hield er zelf ook van om te gaan en te staan waar hij wou. In principe kon hij nu ook niet anders meer aangezien hij niet meer bij zijn ouders was.

Yane hoorde Kodan praten en keek op. "Ik weet het niet," zei ze met een zucht. Ze snapte niet waarom hij grinnikte, zo grappig was het niet. "Ik denk van wel.." Yane keek weer de andere kant op. Vond ze hem nou leuk? Opnieuw zuchtte Yane. "Het leven is kort. Voor je het weet is het weer voorbij," mompelde ze zacht in zichzelf. Ze keek even naar haar schouder. Het verband was een beetje lichroze gekleurd door het bloed. Yane hield persoonlijk niet van roze dingen die ze moest dragen, maar nu moest het. Haar blik ging weer naar Davin, die ongeduldig zat te liggen. Waarschijnlijk wou hij weg, maar Yane nog niet.

Kodan zijn gezicht betrok even toen ze zei dat ze waarschijnlijk wel weg moest. ''waarom eigenlijk? De vorige keer moest je ook ineens weg..'' zei hij wat teleurgesteld en hij keek wat naar de grond. Ineens hoorde hij wat ze daarna zei en hij stond op. Hij keek naar de lucht en zuchtte diep. ''ze zeggen wel eens dat je leeft om weer dood te gaan, misschien is dat wel zo..'' zei Kodan en hij keek weer even naar de grond. Hij keek vevolgens om naar Yane. Hij wou niet dat ze weg ging..

"Voor zonsopgang scharrel ik mijn eten voor de rest van de dag bijelkaar. Dat is meestal het moment waarop mensen nog niet zo oplettend zijn," legde ze uit. "Daarna ga ik weer verder met reizen door dit gebied heen en dan ga ik s'nachts slapen. En toen was de cirkel rond." Kortom: ze stal, ze reisde en ze slaapte. Rustig luisterde ze naar de woorden van Kodan. Yane merkte plotseling dat hij op stond en ze keek hem aan. "Wat is er? Heb ik iets verkeerds gezegt?" Haar gezicht stond verward. Mocht hij haar nu opeens niet meer?

Kodan had geluisterd naar wat ze zei en hij keek weer voor zich uit. Hij hoorde haar vraag en haalde zijn schouders even op. Het eerste wat hem te binnen schoot was dat hij het er eigenlijk niet over wou hebben maar hij besloot na een tijdje het toch maar te zeggen. ''ik vind het jammer dat je weer weg gaat, de vorige keer toen je weg ging toen.. ik weet niet, ik voelde een eenzaam gevoel naar binnen stromen. Precies zo'n gevoel toen ik te horen kreeg dat ik mijn ouders voor goed niet meer bij me zou hebben. Om van een lang verhaal kort te maken. Ik kan dus eigenlijk heel slecht alleen zijn.. Ik heb Radarr wel, die bijna menselijke dingen vertoont. Maar dan nog hij is geen mens waar je gezellig mee kan praten ofzo.. En toen ik jou ontmoette had ik weer eens een mens in me leven. Iemand waar ik gezellig mee kon praten en lachen enzo..'' zei Kodan en hij slikte nadat hij uit gesproken was. Hij staarde voor zich uit en wist niet of hij de reactie van Yane wel wilde horen. Misschien vond ze hem nu maar een vaag persoon.

Nadat Kodan was uitgesproken voelde Yane zich heel raar. Aan zijn woorden te horen leek het net alsof ze de enigste persoon was die hij echt had vertrouwd. "Gekkie dat je bent," zei ze en ze grinnikte even. Gekkie, hoe kon ze dat woord verzinnen? "Ik zei dat ik het nog niet zeker wist, maar dat betekent niet dat ik nu al ga. In tegendeel, ik denk niet dat ik alleen samen met Davin veilig door het bos kan komen met de toestand van mijn schouder. Normaal gebruik ik mijn arm altijd, maar nu kan ik hem niet eens bewegen zonder mezelf zeer te doen." Yane keek hem zielig aan, alsof het héél erg was. Davin begon uit medeleiden zachtjes te janken en daarom aaide Yane hem maar. BIJNA, echt bijna wou ze er aan toevoegen dat ze van hem hield en hem nooit in de steek zou laten, maar dat leek een beetje té klef op dat moment. Ze wist ook nog niet écht zeker of hij wel van haar hield. Als dat niet zo waar was, dan zou hij haar vast voor gek verklaard hebben.

Kodan trok droog een wenkbrauw op bij haar antwoord en hij keek om naar haar. ''o fijn, nu ben ik dus een gekkie..'' zei hij droog en hij grinnikte even. Hij luisterde naar wat ze daarna nog meer zei en hij zag hoe zielig ze keek. HIj aaide haar een keer of haar hoofd. ''ach arme jij, zal ik je maar vergezellen dan bij die o zo gevaarlijke tocht door het bos..'' zei hij droogjes als antwoord en hij grinnikte weer even. Hij sloeg toen een arm om haar heen en keek haar glimlachend aan. ''trouwens, ik had je zowiezo niet zomaar alleen laten weg gaan, dat kan ik zo'n leuk meisje als jou toch niet aan doen..'' zei hij plagend maar hij meen het eigenlijk ook wel. Hij vond haar echt een leuk meisje.

Yane's gezicht klaarde op toen hij voorstelde dat hij haar wel kon vergezellen. "Dankje, het is echt héééél gevaarlijk, misschien komen we nog zo'n enge jongens als zostraks tegen." Ze glimlachte, maar eigenlijk kreeg ze er een rilling van over haar rug. Nog een jongen ontmoeten, die net zo gevaarlijk was als Dawg leek haar geen goed idee. Yane luisterde weer naar wat Kodan te zeggen had. Ze moest grinniken toen hij haar een leuk meisje noemde. Dus hij vond haar leuk.. "Je bent echt een gekkie," verklaardde ze met een zucht. "Maar je bent wel mijn gekkie." Ze legde haar hoofd op zijn schouder en keek naar de hemel, waar al minder sterren waren dan toen de hemel nog harstikke donker was. Ze wou hem zoenen en knuffelen totdat ze er bij neer viel. Maar gelukkig hield ze zich nog steeds in.

''nou als dat gebeurd jaag ik diegene zeker wel weer weg..'' zei Kodan en hij hoorde toen haar andere woorden. ''nou dan ben ik toch lekker een gekkie..'' zei hij droog en hij grinnikte even. Hij kleurde vervolgens even lichtjes rood toen ze zei dat hij haar gekkie was en hij voelde haar hoofd op zijn schouder. Hij duwde haar iets dichter tegen zich aan en hij keek even naar de lucht waarna hij haar diep aan keek in de ogen en even lichtjes glimlachtte naar haar. Zijn wangen hadden ondertussen al weer hun gewone kleur.

Yane voelde dat hij haar dichter tegen zich aandrukte. Ze voelde ook haar arm even schokken, maar dat negeerde ze. Even ging haar blik naar Kodan, maar toen zag ze dat hij ook naar haar keek. Ze bleef hem aankijken en toen hij glimlachte voelde ze zich warm van binnen worden. Ook was ze knalrood geworden. Na een halve minuut keek ze verlegen de andere kant op. Nog nooit had ze zoiets voor een jongen gevoeld. "K-kodan," begon ze en haar stem stotterde uit verlegenheid. "I-ik denk.. dat i-ik.. van je hou." Yane werd nog roder. Ze haalde haar hoofd van Kodan's schouder af en draaide haar hoofd de andere kant op. Ze schaamde zich er een beetje voor, omdat ze er nog nooit had geleerd er mee om te gaan. Haar wangen bleven rood kleuren, maar gelukkig werden ze wel iets lichter.

Kodan keek ook even weg toen zij weg keek en hij hoorde toen dat ze zijn naam zei. Hij keek haar weer rustig aan en hoorde dat ze stotterde. Ook merkte hij dat ze rood was geworden en hij hoorde toen haar woorden. Hij werd lichtjes een beetje rood en hij slikte even. Hij keek weg en keek toen weer naar haar. Hij zag dat ze haar hoofd had weg gedraait en hij glimlachtte even lichtjes. Hij ging voor haar staan en omhelsde haar plots. Hij legde zijn voorhoofd tegen haar schouder en glimlachtte lichtjes. ''ik hou ook van jou.. Yane..'' zei hij zacht tegen haar en hij keek haar vervolgens weer aan nadat hij zijn hoofd van haar schouder had afgehaald.