Met Yane bij de verlaten burcht

Kodan reed nog steeds rustig door en keek af en toe om naar Yane, Radarr en Davin. Alles leek goed te gaan met hun en Kodan had dan ook niet door dat Yane wou slapen. Na een tijdje te hebben gereden kwamen ze bij een gebouw dat er verlaten uit zag. Kodan liet zijn skimmer stoppen en keek er naar. ''zullen we hier ff binnen kijken?'' vroeg Kodan en hij keek om naar Yane. Hij was best nieuwschierig naar wat er allemaal binnen was. Want hij verwachtte niet dat er nog iemand in woonde. Radarr bleef nog rustig in zijn kabine zitten, en zou er pas uit gaan als Davin er uit was.

Yane lag half te slapen, toen ze voelde dat de skimmer stopte. Ze opende haar ogen en keek Kodan klaarwakker aan. "Is goed, hoor," zei ze en ze stapte van de skimmer af. Haar benen trilden en ze voelde zich licht in haar hoofd, maar dat negeerde ze. Slapen kon later. Zonder iets te zeggen liep ze naar de grote deuren. Davin sprong de kabine uit en liep haar achterna. Yane probeerde de deuren open te duwen, maar ze wouden niet open. "Op slot." mompelde ze. "Maar daar weet ik wel wat op." Ze probeerde met haar katana tussen de spleet van de deur de deur open te maken. Na een poosje rommelen lukte het en ze duwde de deur open. Voordat ze haar katana weer in haar koker deed, bekeek ze hem even. Overal krassen en de roest was erger geworden. Ze deed hem in haar koken en keek rond. Ze stond in een grote, stoffige hal die er nogal oud uit zag. Davin gromde even, het zag er allemaal niet echt vertrouwd uit.

Kodan hoorde haar antwoord en merkte dat ze afstapte. Hij keek even naar haar en Davin toen ze richting de burcht liepen en hij stapte toen zelf van de skimmer af. Hij keek naar Radarr die ook uit zijn kabine sprong en Kodan met een schuinhoofd aan keek. ''Kom Radarr we gaan die burcht eens onderzoeken'' zei Kodan en hij grinnikte even. Hij rende toen richting de burcht en stopte naast Yane. Hij keek de hal rond en Radarr stond naast hem. Radarr zag niets raars aan de hal en liep dus dom weg gewoon verder. Kodan grijnsde lichtjes en keek even naar Yane waarna hij rustige achter Radarr aan liep. Hij keek in het rond en zag een aantal deuren. Het waren er zo veel dat hij niet wist welke hij eigenlijk zou openmaken.

Yane merkte dat Kodan aan kwam rennen. Zelf bleef ze even in de deuropening staan voordat ze ook het kasteel ging verkennen. Voorzichtig liep Yane een trap op, die leidde naar een soort balkon die over de zaal uit keek. Davin bleef onder aan de trap wachtten, hij was niet goed in trap lopen. Yane opende een van de vele deuren en even leek het alsof haar hart stilstond. In de kamer lagen overal lijken en overal was bloed. Het stonk er verschrikkelijk en Yane's maag keerde om toen ze bij een lijk zelfs maden zag. Snel trok ze de deur dicht. Haar gezicht was lijk bleek en ze leek op elk moment flauw te kunnen vallen. Toch liep ze naar een deur aan de andere kant van het balkon en ze deed de deur open. Een groot hemelbed stond aan het uiteinde van de kamer. Nergens was stof, dat kwam waarschijnlijk doordat de ramen open stonden en de wind vrij spel had. Het plafond was beschildert met prachtige tekeningen en de muren waren roomwit. Het leek net alsof het een kamer van een prinses was. Yane liep naar een kast, waar helemaal geen spoor van ouderdom was te bekennen. Ze trok de deuren open en zag dat er veel kleren in lagen, die wel onder het stof lagen. Yane deed de kast weer dicht en ze liep naar het hemelbed, waar ze naast bleef staan. Ze had de neiging om in het bed te gaan slapen en ze keek er naar alsof het heel belangrijk was.

Kodan had wat rond gekeken en hij liep even later ook de trap op. Radarr bleef ook bij de trap zitten en keek even naar Davin. De hond kon wel traplopen maar hij vond het ook wel leuk om gewoon bij een andere hond te blijven. Kodan kwam niet veel later ook bij het soort van balkon uit en zag een deur open staan. Hij liep naar de deur toe en keek naar binnen. Hij zag Yane staan en zo stil mogelijk liep hij naar haar toe. ''boe!'' riep hij ineens en hij duwde haar op het bed. Hij sloeg daarna zijn armen over elkaar heen en keek grijnsend naar haar. ''niet zomaar vallen he..'' zei hij plagend tegen haar en hij grinnikte even.

Davin merkte dat Radarr er ook bij kwam zitten, maar aan zijn houding te zien kon hij wel traplopen. Davin jankte kort en keek naar boven. Het was stil in de kamer waar Yane stond. Ze staarde gehyptoniseerd naar het bed en schrok zich een hoedje toen ze opeens Kodan hoorde. Dat had ze niet zien aan komen. Ze belandde op het bed en zo snel mogelijk draaide ze zich om. Yane rolde met haar ogen. "Niet eerlijk, ik hoorde je niet binnen komen en ik stond met mijn rug naar te toegekeerd," zei ze met een jammerende toon en ze ging zitten. Yanel pakte ze Kodan's hand vast en ze trok hem ook op het bed. "Haha, pech gehad," zei ze met een grijns.

''ja probeer maar medelijden op te wekken he..'' zei hij grinnikent als antwoord op haar jammerende woorden. Ineens werd een van zijn handen vast gepakt en kwam hij ook op het bed terecht. Hij bleef droog liggen en legde een hand onder zijn hoofd. ''niks pech gehad, dit bed ligt wel lekker hoor..'' zei Kodan op een flauwe toon en hij keek even naar het plafond. Hij gaapte eens droogjes en keek weer grijnsend naar Yane terwijl hij nog steeds rustig op het bed lag.

Yane hield Kodan's hand nog steeds vast en ze streelde er zachtjes over. "En dat zeg jij," zei ze en ze moest ook gapen. Als ze het wou kon ze zo in slaap vallen, zo moe was ze. Yane liet haar blik door de kamer gaan. Behalve het bed en de kast stonden er ook stoelen, een kaptafel en een spiegel. Waarschijnlijk had hier een heel rijk iemand gewoont, maar waarom waren er in die ene kamer zoveel lijken? "Weetje, voor ik deze kamer had gevonden heb ik echt een gruwelijke kamer gevonden. Echt overal lagen lijken en overal was ongedierte." Een rilling ging over haar rug. "En dat vergeleken met deze kamer.." Nadat ze uitgepraat was keek ze weer naar Kodan.

Kodan voelde het gestreel over zijn hand en hij sloot voor kort glimlachend zijn ogen. Hij grinnikte even om haar woorden en voor kort viel er een stilte. Kodan keek weer even naar Yane en hoorde wat ze toen zei. Hij keek even verbaasd en ging recht zitten. Hij wou bijna vragen 'meen je dat serieus?' maar dat leek hem geen goed idee en dus hield hij zijn mond maar. Hij wist namelijk wel zeker dat Yane niet over zoiets zou liegen of een grapje erover zou maken. Hij wou dan ook niets verkeerds zeggen en daarom zweeg hij maar. Hij ging weer liggen en zuchtte diep. ''dan ben ik blij dat ik hier zit en niet daar..'' zei hij zacht en hij staarde wat naar het plafond.

Yane richtte haar blik weer op het plafond en ze merkte dat Kodan recht ging zitten. Een stilte volgde, wat ze nogal vreemd vond. Meestal zei hij meteen iets, maar nu dacht hij waarschijnlijk na. Yane liet Kodan's hand los toen hij begon te praten. "Tsja," mompelde ze toen hij uitgepraat was. Ze liet zich achterover vallen en ze sloot haar ogen. Ze voelde haar schouder prikken, maar negeerde dat. "Ik voel me echt dood moe," zei ze en ze opende haar ogen. "Vannacht heb ik ook niet eens de kans gehad om lang te slapen. En nu heb ik geen zin om te slapen." Yane zuchtte en keek voor ze zoveelste keer naar het plafond. "Dat plafond is intressant," zei ze met een korte glimlach. "Ik vraag me af wie dat geschildert heeft."

Kodan staarde wat naar het plafond en hij keek opzij naar Yane toe zij ook lag. Hij luisterde naar wat ze zei en grinnikte. ''als je moe bent moet je wel slapen hoor..'' zei hij en hij ging tegen haar aan liggen. Hij sloeg een arm om haar schouders heen en keek weer naar het plafond. Hij hoorde haar woorden over het plafond en hij knikte even. ''daar heb ik nog niet echt over na gedacht maar ja, ja je hebt wel gelijk..'' antwoorde hij op haar woorden en hij sloot zijn ogen weer voor even.

Yane luisterde naar wat hij zei over de schildenaar en ze sloot ook haar ogen. Misschien was het wel een goed idee om te slapen. Yane gaapte en opende haar ogen. Ze ging wat overeind zitten en ze kuste Kodan langer dan normaal op zijn mond. Daarna ging ze weer tegen hem aan liggen en zuchtte. Yane sloot haar ogen en viel in slaap.

Davin vond het vervelend om te wachten totdat Yane weer naar beneden zou komen. Hij gromde sacherijnig en liep naar een grote gang die onder het balkon door ging. Davin volgde de gang met veel deuren en hij kwam uit bij een dubbeldeur die er nogal oud uit zag. Hij duwde de deur open en zag een grote tuin, vol gras, struiken, bomen en onkruid. Eigenwijs baande Davin een weg door het 'oerwoud' en kwam uit op een klein stenen plein met in het midden een fontein. Davin liep naar de fontein en zag dat er geen water in was. Hij ging een eindje van de fontein in de zon liggen. Als er iets gebeurde met Yane was Kodan er wel. Nu was Davin even niet meer de beschermer van haar meer.

Kodan had zijn ogen nog steeds gesloten en voelde ineens de lippen van Yane op de zijne voor een tijdje. Hij keek haar aan en glimlachtte even lichtjes. Hij merkte dat ze ging slapen en hij ging met zijn hand even strelend door haar haar. Daarna sloot hij zijn ogen ook weer even. Hij viel ook in slaap maar niet heel diep dus hij kon door elke klein geluidje zo weer wakker worden. Radarr keek naar Davin die weg liep en ging liggen. De hond bleef gewoon bij de trap liggen en viel uiteindelijk in een diepe slaap.

(Schuingedrukte is een droom)
Yane stond in een grote donkere kamer. Voor haar stond Kodan met een woedend gezicht. "JE HEBT WAT?!" schreeuwde hij en Yane dook in elkaar. "A-als ik het niet had gedaan, had hij mij vermoord," stotterde ze en Kodan werd razend. "ONSCHULDIGE MENSEN VERMOORDEN IS NOG ERGER! HAD HIJ JE MAAR GEDOOD, DAN HAD IK JE NOOIT MEER HOEVEN ZIEN!" schreeuwde hij en Yane begon te huilen. Kodan verdween, maar het geschreeuw galmde nog steeds na. Opeens zag ze een man met een masker op Davin vast houden. De man deed het masker af en Yane staarde in het gezicht van Dawg. "Wees maar niet bang, het gaat even pijn doen," zei hij tegen Davin die meteen begon te janken. Hij hield zijn pistool tegen Davin's kop aan. Yane kneep haar ogen dicht en een knal volgde.

Yane deed haar ogen open. Ze lag op haar zij en ze lag naast Kodan, die zo te zien aan het slapen was. Was het allemaal echt? Of had ze het alleen maar gedroomd? Helemaal over stuur klom Yane van het bed af en ze liep naar een stoel, waar ze op ging zitten. Ze trok haar knieën op en verborg haar gezicht in haar over elkaar geslagen armen. Wat als het echt ging gebeurde? Wat als Kodan straks er achter kwam dat ze iemand had vermoord? Tranen stroomde over Yane's gezicht terwijl ze begon te hyperfentileren. Wat als Kodan haar nu al haatte? Wat als Dawg Davin nu al had vermoord?

Kodan lag nog steeds lichtjes te slapen maar voelde Yane niet meer naast zich. Hij keek slaperig op en schoot recht toen hij Yane niet zag. Hij keek in het rond en hij zag tot zijn verbazing Yane overstuur op een stoel zitten. Hij snelde naar haar toe en legde zijn handen op haar schouders. ''Yane wat is er?'' vroeg hij met een strakke blik aan haar maar hij merkte dat ze aan het hyperfentileren was. Hij sloeg zijn armen om haar heen en drukte haar tegen zich aan. ''wat er ook is, rustig maar. Ik ben hier..'' zei hij zacht in haar oor en hij keek bezorgd naar haar.

Yane schrok zich een hoedje toen ze twee handen op haar schouders voelde. Was Dawg teruggekomen om haar te vermoordden? Vaag hoordde ze de stem van Kodan en een paar seconden erna voelde ze dat iemand zijn armen om haar heen had geslagen. Yane kalmeerdde toen ze opnieuw de stem van Kodan hoordde. Na een poosje begon ze niet meer te hyperfentileren. "K-kodan, ik had het je al eerder moeten vertellen," begon ze. "V-voor dat ik je weer had ontmoet heb i-ik iets vreselijks gedaan." Yane stond op het punt om opnieuw te gaan hyperfentileren, maar toen merkte ze de armen om haar heen weer op. "Ik.. Ik.. Ik heb een onschuldige man.. v-vermoord.." mompelde ze en ze begon hartverscheurend te huilen. Kodan hield vast niet meer van haar. Ze was een moordenaar geworden. Hoe kon iemand van een moordenaar houden?

Kodan keek naar haar en merkte dat het hyper fentileren stopte. Hij luisterde naar wat ze te zeggen had en zijn ogen werden groot toen hij haar laatste woorden hoorde. Hij merkte ook hoe meer ze begon te huilen en hij duwde haar wat meer tegen zich aan zodat zijn hoofd naast de hare was. Hij kneep zijn ogen dicht en slikte. ''waarom heb je dat gedaan..?'' vroeg hij zacht aan haar. Hij wist niet wat hij moest denken, ze had gezegt dat hij onschuldig was maar er moest toch wel een reden voor geweest zijn? En hij verwachtte zowiezo niet dat hij de man zou kennen.

Yane voelde hoe Kodan haar meer tegen zich aan duwde. Ze stopte met huilen en hoordde de vraag. Ze veegde haar gezicht droog, ging wat overeind zitten en keek Kodan aan. Ze zuchtte voordat ze begon te praten. "Ik kon er zelf niet aan doen. Ik was op een dorpsmarkt brood aan het kopen, omdat ik die ochtend niks kon vinden. De man had mij een paar dagen eerder zien stelen en dacht dat ik nu ook steelde. Ik liep het dorp uit en de man achtervolgde me, samen met nog iemand. De man haalde me in en zei dat ik niet mocht stelen. Ik zei dat ik het niet had gestolen en de man begon te lachen. Waarschijnlijk dacht hij dat ik liegde. Ik was nogal in een depressieve bui die dag omdat Davin bijna was verongelukt. De man zwaaide met zijn zwaard richting mij en automatisch verdedigde ik mezelf met mijn zwaard," Yane beet kort op haar lip voordat ze weer verder ging. "Als ik het niet had gedaan had hij mij vermoord." Dat laatste fluisterde ze. Ze verborg haar gezicht weer in haar over elkaar geslagen armen en zuchtte diep. "Het leven is hard.."

Kodan luisterde naar wat ze vertelde en hij opende zijn ogen weer. Hij keek haar aan en zuchtte eens diep. ''dan heb je het om een goeie reden gedaan, als hij jou had vermoord dan had ik je zelfs nooit gekent. Daar moet ik niet aan denken..'' zei hij met een zucht. Hij tilde haar voorzichtig op en liep weer richting het bed. Hij ging rustig op het bed zitten en liet haar op zijn schoot zitten. ''je dacht zeker dat ik kwaad zou worden of niet?'' vroeg hij zacht. Al zag hij zelf niet in waarom hij kwaad zou zijn. Hij vond dat Yane wel een goeie reden had gehad om de man te vermoorden.

Yane tilde haar hoofd op en knikte. Ze voelde hoe Kodan haar op tilde en ze bleef op zijn schoot zitten toen hij op het bed ging zitten. Yane voelde zich bleek worden toen hij vroeg of ze dacht dat hij kwaad zou worden. Ze moest denken aan haar droom en ze leunde tegen Kodan aan. "Ik had zelfs gedroomd dat je razend was. Daarom was ik nogal over stuur toen ik wakker was," zei ze en ze staarde naar de muur. Nu was ze gekalmeerd, maar ze was nog steeds bang dat Kodan niet meer van haar hield.

Kodan zag haar bleek worden en slikte even. Hij hoorde toen haar woorden en zuchtte diep. ''ik zou nooit kwaad op jou worden, daarvoor hou ik te veel van je..'' zei hij zacht tegen haar en hij zoende haar even. Na de zoen keek hij even in het rond en ging hij met zijn hand een paar keer strelend door haar haar.

Yane glimlachte even toen Kodan was uitgepraat. Dus hij hield toch nog van haar. Ze merkte dat hij haar kort zoende en ze bloosde lichtjes. Na de zoen omhelsde ze hem en bleef zo zitten. "Dankje," mompelde ze en ze sloot haar ogen. Davin lag nog steeds te zonnen, maar op een gegeven moment werd hij het zat. Hij liep weer de Burcht binnen en opende een willekeurige kamer. Het was een woonkamer, met een paar stoffige sofa's en een openhaard. Davin jankte kort en ging op een van de sofa's liggen.

(Muhaha, Dawg komt weer jullie romantische moment verstoren)

Met snelle passen liep Dawg door het bos. Hij had zijn motor een eind verderop staan en was de kant op gegaan waar hij het stelletje heen zag rijden. Even dacht hij dat hij verdwaald was, maar toen zag hij tussen de bomen door een skimmer staan. Die kon maar van een iemand zijn. Hij liep zo snel mogelijk naar de skimmer toe en zag een burcht. Dus daar waren ze heen gegaan. Hij voelde even in zijn broekzak en voelde de ring, de ring die hij uiteindelijk had verdiend van de bendeleider. Hij was nu officeel lid van 'The ring' en kon niet wachten om de ring om de vinger van het meisje te doen. Dawg grijnsde even en liep de burcht binnen. Zijn gezicht vertrok. Zoveel deuren.. Opeens hoorde hij zacht gepraat en automatisch grijnsde hij. Dawg volgde het geluid en kwam bij een deur die op een kier stond. Zo onbeleefd mogelijk zwaaide hij de deur open. Daar op het bed zat het stelletje, de een bij de ander op schoot. Dawg walgde ervan, hij hield niet van innige stelletjes. Maar dat zou hij snel veranderen. "Sorry dat ik stoor, hoor." zei hij en een grijns verscheen op zijn gezicht. Hij bleef in de deuropening staan en leunde tegen de deurpost aan, met zijn ogen op het stelletje gericht. Maar vooral op het meisje.

(joepie.. xD)

Kodan keek haar aan en glimlachtte lichtjes. Ineens vloog de deur open en Kodan snoof toen hij zag wie het was. Hij zorgde ervoor dat Yane naast zich zat en hij stond vervolgens op. ''jij bent echt zo dom, dat je uberhaubt ons alweer stoort..'' zei Kodan kil tegen hem. Hij ging voor Yane staan en keek hem strak aan. ''je komt zeker weer voor Yane, of niet soms? Nou denk maar niet dat je haar te pakken krijgt, want ik vermoord je als je het waagt om ook maar 1 verkeerd ding bij haar te doen..'' zei Kodan kil tegen Dawg. Radarr had iets geroken, een geur die hij hem zeker bekent kwam en waar hij geen goeie herinneringen aan had. De hond liep de trap op en rende verder waarneer hij boven was. Hij stopte meteen toen hij Dawg bij een deur opening zag staan en gromde fel naar hem.

Dawg keek de jongen grijnzend aan. ''jij bent echt zo dom, dat je uberhaubt ons alweer stoort..'' Hij grinnikte. De jongen had wel gelijk, maar toch was het wel grappig. ''je komt zeker weer voor Yane, of niet soms? Nou denk maar niet dat je haar te pakken krijgt, want ik vermoord je als je het waagt om ook maar 1 verkeerd ding bij haar te doen..'' Dawg's vrije hand schoot naar de houder van zijn pistool, waar hij op bleef rusten. Het leek net een cowboy film. "Ten eerste, ik wist niet dat ze Yane heet, een mooie naam voor zo iemand." Dawg bleef grijnzen. Hij hoorde het gegrom achter zich, maar negeerde dat. "En ten tweede, mijn antwoord is Ja." Zijn grijns verdween en hij keek emotieloos naar Kodan. Dawg stopte met leunen en zette een stap naar voren.