Nieuw gebied verkennen.

Claire liep door het woud heen. Haar ogen keken oplettend rond. Ze had haar revolver naar de grond gericht maar zou direct reageren bij het minste geluid. Boven haar vloog haar havik, Hunter en naast haar liep haar paard Desperado. De zwarte hengst brieste even onrustig. Claire greep met haar vrije hand naar zijn teugels. ''Wat is er jongen? Wat hoor je?'' vroeg ze wantrouwend om zich heen kijkend. Op haar rug hing haar pijpelkoker gevuld met vierentwintig pijlen. Over de zadelknop van Desperado hing een gespannen boog.

Frieda had opgemerkt dat het meisje haar gehoord had. Ze sprong verveeld uit de bomen vandaan. ,,Niet schieten.. Alsjebliefd.." het klonk emotieloos maar er zat een lichte hulpeloze onderklank in. Ze werd de laatste tijd steeds aangevallen als ze ook maar naar iemand keek.. Ze had zich noot veilig gevoeld bij mensen, maar de laatste tijd nog minder.. Ze leefde al zo lang ze wist in het woud met dieren. Ze keek het meisje even onderzoekend aan ,,Frieda.." stelde ze zichzelf voor.

Claire richtte de loop van haar revolver direct op het meisje toen ze de stem hoorde. Het was stom van haar geweest zichzelf te veraden. ''Geef me een goede reden om je niet overhoop te knallen'' zei ze tegen het meisje. Ze was jong zag Claire. Ze had de teugels van Desperado losgelaten en stak haar vrije arm uit waarop de havik landde. Haar revolver hield ze op Frieda gericht hoewel ze niet schoot, nog niet.

Frieda keek naar de revolver ,,Heb je een reden om me wel overhoop te knallen..?" vroeg ze terwijl ze Claire met haar emotieloze ogen aankeek. Ze keek naar de havik en het paard, ze hield van dieren.. Ze keek Claire even aan ,,Als je me nu neer zou schieten vermoord je een onshuldig iemand.." mompelde ze bijna onhoorbaar en daarna iets duidelijker ,,Het boeit eigenlijk ook niet of je me doodschiet of niet.." ze keek Claire met emotieloze ogen aan.

''Alsof dat iets zou uitmaken. Ik heb zo veel mensen gedood'' zei Claire droog. Maar Frieda had wel een punt. Wat zou Claire eraan hebben om haar neer te schieten behalve een nog langer strafblad dan ze al had. Ze liet haar arm langzaam zakken en borg de revolver op in de bijhorende holster. Daarna deed ze haar witte jas er weer voor zodat haar revolver niet langer zichtbaar was voor de buitenwereld. Hunter was inmiddels op Desperado`s zadel gaan zitten. Uit een van de twee zadeltassen pakte Claire een rauw stuk vlees en hield dat voor Hunter`s snavel. Die krachte dankbaar en hapte naar het vlees waarna hij het in een keer naar binnen werkte.

Frieda zuchtte opgelucht toen Claire haar pistool ding weer wegdeed en keek haar even dankbaar aan. ,,Wie ben je..?" vroeg ze even nieuwsgierig, waarna ze bewonderend naar de havik en het paard keek. Cira, Frieda's leeuwen welp, lag wat bang op Frieda's hoofd.. Cira had altijd al een hekel gehad aan pistolen en andere vuurwapens.. Frieda zuchtte even en keek toen weer naar Claire.

[ Laatste bericht van vandaag ]

''Claire Bonnet'' zei ze kortaf. Ze zag dat Frieda met bewondering naar haar vrienden keek. Ze beschouwde de havik en het paard niet als zomaar dieren. Nee ze waren haar trouwste en beste vrienden en dat wisten zij ook. Claire zou in elk geval altijd voor hen opkomen. ''Dit zijn Desperado en Hunter'' zei ze eerst wijzend naar het paard en daarna naar de havik op diens zadel. Zij stelde haar vrienden maar voor aangezien zij dat zelf niet konden.

,,Claire.." herhaalde Frieda, waarna ze naar de namen van de dieren luisterde. ,,Ik ben Frieda.." stelde ze zichzelf voor, waarna ze naar haar leeuwen welp wees ,,Dit is Cira.." en daarna keek ze even naar de lucht. Waarna ze haar blik weer even naar Claire draaide.

Claire`s instincten werden op die dag voor de tweede keer op de proef gestelt maar dit keer door Hunter. Direct greep ze naar de gespannen boog die over de zadelknop hing. Met een snelle vloeiende beweging had Claire een pijl uit de koker op haar rug gepakt en op de pees gelegd, zich omgedraaid, de pees naar achteren getrokken en losgelaten. Dat alles in minder dan een minuut. Het geluid van iets dat doorboord werd klonk niet veel langer daarna en Claire zag dertig meter verder een appel op de grond vallen, halverwege was de pijl er dwarsdoorheen gegaan. Met een plof viel de apeel neer. Claire keek grijnzend naar de havik. ''Jij wil mij gewoon scherp houden hè vriend'' zei ze glimlachend tegen hem. Ze holde naar de appel en nam zowel appel als pijl mee terug. Ze trok de appel van haar pijl en gaf die aan Desperado die hem met smaak opat.

Frieda keek eerst even geschrokken toen Claire haar pijl door een appel schoot maar grinnikte vervolgens zacht. Ze keek even naar Claire, die de appel aan Desperado gaf. Cira sprong van Frieda's hoofd en begon nieuwsgierig aan Claire's voet te snuffellen, Frieda keek er even naar en keek toen Claire weer aan.

Claire had de pijl terug in de koker gedaan en de boog weer over de zadelknop gehangen. Ze stak inmiddels een sigaret op en blies de rook ervan uit. ''Waarom heb je eigenlijk zo`n mensenangst?'' vroeg Claire plompverloren aan Frieda. Ze blies opnieuw wat rook uit en keek haar met een opgetrokken wenkbrauw aan. ''Je hoeft het niet te ontkennen, ik kan het in je ogen zien'' vervolgde ze.

Frieda zuchtte even diep ,,Ik word de laatste tijd veel aangevallen door mensen.." zei Frieda zonder emotie in haar stem, ze leunde even verveeld tegen een boom ,,Veel mensen ontlopen me of zoeken me juist op om te vechten.." ze zuchtte even ,,Alleen omdat ik in het woud woon, bijna niet met andere mensen omga en alleen appels eet vinden ze me waarschijnlijk raar.." ze haalde haar schouders even op, pakte een appel uit haar zak en nam er een hap uit. Daarna keek ze Claire even aan ,,En ik en Cira houden niet van schietwapens.." voegde ze er ngo even aan toe, waarna ze nog een hap van haar appel nam.

Claire knikte enkel. ''Maar alleen op appels leven kan toch niet gezond zijn?'' vroeg ze een beetje bot. Het leek haar in elk geval niet goed voor je. Ze nam nog een trekje van haar sigaret en blies de rook uit in de vorm van een cirkel. Hij was niet echt volmaakt maar dat was ze immers nog aan het oefenen. ''Vandaar dat je ook zo panisch reageerde toen ik mijn revolver op jullie gericht hield'' zei ze kalm.

,,Normaal had ik een kunai naar je gesmeten uit reflex.." grinnikte Frieda even ,,Of tenminste dat geweer uit je hand gemept.." ze zuchtte even, want ze wist niet of het zo'n goed idee was geweest dat te zeggen.. Nouja, wat boeide het ook.. ,,Maar laatst toen ik dat deed werd ik aangevallen, wat natuurlijk niet raar was aangezien ik diegene ook pijn had gedaan.." ze keek even naar de lucht en nam nog een hap van haar appel. Toen ze haar appel op had gooide ze het klokhuis weg. ,,Dus eigenlijk was ik blij dat ik van je schrok inplaats van dat ik je aanviel.." zei ze even grijnsend.

Claire lachte even. ''Als je dat bij mij geflikt had dan had ik je zeker overhoop geknald of gestoken'' lachte ze. Ze was grof maar dat kon haar niks schelen. Ze deed gewoon lekker waar ze zelf zin in had en als zij grof wou zijn dan deed ze dat. Nadat ze een beetje was uitgelachen keek ze Frieda weer recht aan. ''Nu had ik tenminste nog de kans mijn revolver weg te doen voordat je die uit mijn handen zou slaan'' grijnsde ze.

Het kon Frieda nooit schelen of mensen brutaal tegen haar deden, omdat ze normaal zelf ook brutaal was. Cira, die gestopt was aan Claire's voet te snuffellen begon nu speels aan haar schoen te bijten. Frieda keek Cira even streng aan en Cira stopte er daarom ook meteen mee en keek onschuldig terug. Frieda grinnikte even en keek toen Claire weer aan, Frieda praatte nooit veel en wist daarom ook vaak niks te zeggen..